با سلام و عرض ادب
با نگاهي به لاروس چند معنا براي عزه آورده است كه به شكلي خاص تر مطرح شده است توجه كنيم
عزّه = ارجمندي ؛ تكبر و خود خواهي ؛ غرور ناپسند
با توجه به اين معنا از عزّه تا حدودي اين ترجمه ملموس بنظر ميرسد در دستئور زبان فارسي وقتي از ريشه و مصدرچيزي استفاده بشه در اصل معنا تغييري ايجاد نميشود ولي در زبان عربي وقتي تاويل به مصدر بشه از معناي اصلي خالي و معناي جديد جايگزين مي گردد اما در اينكه گفته شده چگونه كفاره گناهان است بايد گفت شيطان اعمال زشت انسان رو براي او زيبا جلوه ميدهد و اين تكبر هم از همين جا ناشي ميگردد زيبايي اعمال باعث تكبر و غفلت ميشود و تازه بد ترين تنبيه خدا اينكه به چشم و گوش و دل ( مهر ) ميزند و ديگر مجالي براي برگشت انسان هم وجود ندارد به اين صورت غفلتي هميشگي نصيب انسان مي گردد و اين بزرگترين خطري هست كه انسان رو تهديد ميكند كه خداوند مهر بر جوارح ياد گيري انسان بزند و انسان از آموزش باز بماند و هيچ چيز براي انسان قابل فهم نباشد اين جهالت اوج ضلالت است اگر به اين معنا توجه بشه آنگاه خداوند سيطره و محيط بودن به جهان رو به انسان عطا كرده و اينگونه خلوص افراد محك خواهد خورد و براي درك اخلاص بايد به تكبر انسان نسبت به خدا نگاه كرد اين محك ؛ محك بزرگي است كه انشالله كار ساز براي همگي ما باشد براي همگان توفيق از خداوند متعال خواهانم
سوال :
به معني عزه توجه كنيد : عزيز شدن ، گرامي شدن ،ارجمندي ،مناعت ، شرافت نفس ، زيربار نرفتن
حال به معني كلمه برداشت شده در آيه توجه كنيد .
آرى آنان که کفر ورزيدند در سرکشى و ستيزهاند
در اين آيه عزت بكفّار و بدكاران نسبت داده شده.ظاهرا مراد از آن در آيه امتناع و تكبّر و عزّت ادعائى است و نكره آمدن آن قرينه اين احتمال است يعنى:كفّار از قبول قرآن در امتناع و مخالفتاند
آيه 8 منافقون يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ
روشن ميكند كه عزت واقعى مطلقا مال خدا و رسول و مؤمنان است
«مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً» فاطر: 10. ايضا نساء: 139- يونس: 65، عزّت همه دست خدا است و هر كس طالب عزّت باشد بايد از خدا بخواهد. عزتهاى ظاهرى و اعتبارى دنيا نيز در دست خداست كه ميدهد و ميستاند و اگر كسى بديگرى عزّت بدهد آنهم باذن و مشيّت خداست
سلام
بسيار زيبا و رسا بود و اما يك سوال گفته شده كه اولين جزاي كفر سركشي است و كفاره كفر كافران سركشي است ؟ نمي دانم فكر كنم من خوب متوجه نشدم كه كفاره هر چيز مگر دليلي بر پاك شدن آن نيست ؟ آيا كافران با سركشي به پاكي مي رسند ؟ ببخشيدا اگر كمي بيشتر توضيح بدهيد ممنون مي شوم
