نظرات ياداشت + توکل باعث ، کفايت سر پرستي خدا و همراهي او مي گردد - نُّورٌ عَلَى نُورٍ (يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء)

+ پاسخ

پاسخ مدير وبلاگ ( دوشنبه 7/5/1387 - 12:37 ص ) : با عرض سلامدر مقام جواب نيستم شايد دلم ميخواد براي خودم هم روشن بشه ولي كسي كه تو مسير زندگي خودش به بيراهه ميره چي ؟ اينهم به نوعي راهي رو براي رفتن انتخاب كرده كه تو مسير زندگيش هست خلاصه خوب يا بد راه زندگي هست ديگه فرقي نميكنه تو اين مسير زندگي يكي بد راهي رو انتخاب ميكنه و يكي راه خوب رو .و اما در مورد اخلاص و كسي كه غرق ميشه اون شخص با اخلاص خدا رو ميخونه خوب درست بعد از راه اخلاص خارج و به كفر بر ميگردن خوب اينها چون تفكر پشت كارشون نيست ديگه وقتي به كفر بر ميگردند اخلاص ندارن ما هم در توكل گفتيم كه بايد به تيكيه گاهي محكم و استوار تكيه بزنند و دقت كنيم با تفكر و انديشه بهترين راه رو براي گريز از اون سختيها انتخاب كنند گفتيم اين بهترين راه كه با انديشه و فكر باشه توكل هست تا اين شرايط باشه انسانم متوكل هست اگر اين شرايط نبود و احراز نشد پس انسان نيز متوكل نيست اين طبيعي قضيه است حس توكل رو نميدونم چطوري هست ولي ميدونم كه تو حس توكل حداقل تفكر و انديشه نيست .و مطلب ديگه اين ترس تو همه مراحل توكل نقش بازي ميكنه بايد به بحث توكل و ترس بنظرم بيشتر تكيه كنيم تا موضوع روشن بشه انشالله