با سلام و تبريک عيد غدير

اين مطلبي رو که عرض ميکنم هديه خودم هست براي روز عيد غدير که از روايت پيامبر اکرم گرفتم .

پيامبر فرمودند من دو چيز گرانبها بين شما جا گذاشتم يکي (( قرآن )) و ديگري (( عترت )) اما نتيجه توجه به اين روايت در طول ساليان دراز زندگيم بي توجهي به کتاب و دست به دامن شدن به معصومين بوده در صورتي که وجود اين معصومين هم براي تبيين همين (( قرآن )) مي باشد بنظرم ميرسه اگر امروز مژده ظهور حضرت مهدي داده بشه و ايشون حتي در جمع ما ظهور بکنند هم تنها يک کار رو انجام ميدهند و آنهم (( تفسير و تبيين قرآن )) است براي امتي که کتاب خدا رو تعطيل گذاشته .

پرسش::

بنظر شما انسان منتظر بايد چکونه انساني باشد ؟؟؟

چه وظايفي رو در زمان غيبت دارد ؟؟؟

به چه حبل متيني بايد دست بياندازدتا رستگار شود ؟؟؟

و چقدر با توجه تونستند در همه اين ايام از جامعه اسلامي و قرآني ما قرآن رو به راحتي جدا كتتد و با بد ترين تعابير كه ما قدرت درك و فهم چنين كتابي رو نداريم بايد معصومين خودشون اينكار رو بكنند به ما توهين هم كردند اما همه اينها باز هم قابل تحمل هست تا زماني كه اين قدرت تفكيك در ما به وجود بياد اما مانند سابق عمل كنيم و همواره دلشوره گناه نكردن رو با خود يدك بكشيم و ما بقي عمر رو به همين صورت بگذرانيم و يا در بي خبري و بهانه هاي واهي باز از اين كتاب مقدس دوري كنيم در شرح احوالات اقبال لاهوري كه هم در سوربن فرانسه و هم اكسفورد و هم در بهترين دانشگاههاي آلمان بوده و با هه مشاهير زمان خودش بحث كرده و داراي تاليفات بسزايي هم هست پرسيده ميشود كه آيا تاليف جديدي داريد ؟ در جواب ميگويد تا همين جا هم بسيار خبط كردم كه نوشتم به جاي اين ها اگر قرآن مي خواندم بيشتر متوجه ميشدم و رستگار كه نبايد چنين اشتباهاتي بگنم اين ها افسانه براي تحريك نيست بلكه واقعيتي است كه هنوز هم ما رو به حقايق قرآن دعوت ميكنه ولي متاسفانه من به شخصه غفلت دارم نميدونم چرا و چقدر بايد ادامه بدم من خودم باد گرفتم كه هرگز تاوان حماقت ديگران رو ندم والا بازنده ترين انسان خواهم بود ما كه از نقد نوشتار چند خطي دوستانمون هم عبا داريم ما كه زمان براي رفتن سر كار و خوردن و خوابيدن و كپهاي دوستانه خودمان را برايش ارزش قائليم و زمان مي گذاريم اما حاضر نيستيم براي خوندن و نقد نوشتاري توسط دوستانمون رو پاس بداريم اين دو روزه عمر هم ميگذره فقط خدا كنه انگشت حسرت نگزيم .

خدايا تو گواه باش كه من آنچه كه گفتم فقط رضايت تو رو در نظر داشتم و هيچ حب و بغضي رو از هيچكسي به دل نداشتم و برايم دوستيها به يك اندازه ارزشمند بودند و هستند .

صرف نظر از اين درد دل چندين ساله كه بارها هم گفته و شنيده شده اما كمتر بهش توجه شده و باز هم دنبال تفكرات خودمان بوديم بايد بگويم كه دست شما درد نكنه الحق كه هر گوشه از اين توكل كه انشالله وكالت خداوند رو براي تك تك ما داشته باشه دستگير آخرت ما بوده اين مطلب چقدر دلنواز است :

نشانه صدق رسولان الهى اينست که چيزى از پيش خود نمى گويند و خود به آنچه كه مي گويند عمل مي كنند