با سلام و احترام به همه دوستان
و عرض تسليت به مناسبت ايام سوگواري سرور و سالار شهيدان اباعبدالله الحسين (ع)
اعتماد به خداوند بهترين راه ادامه راه و يافتن راههاي بهتر رسيدن به اوست...
و مسلما راههاي رسيدن به اين اعتماد راههاي مشخصي است که توسط فرستادگان و برگزيدگان او مشخص و بيان شده است ولي از نظر عمل کردن به اين دستورات و راهها هر کسي در هر سطحي که توان شناخت خالق را دارد ، عمل مي کند..
هر چه شناخت از خالق و رب بهتر و بالاتر باشد، اعتقاد فرد به او و تدبير او بيشتر و کاملتر است..
و از طرفي همين خالق مهربان، شناخت خودش را مرهون شناخت مخلوق از خودش دانسته..
حديث نبوي : من عرف نفسه فقد عرف ربه
پيچيده و در عين حال مهربانانه است، شناخت انسان باعث شناخت پروردگار ، يقين و در نهايت اعتماد به اوست..
اگر انسان خدا را به اين صورت شناخت و بر معرفتش اضافه شد، به خصوص با توجه به آيات كريمه قرآن، مثل : «حسبنا الله و نعم الوكيل» يا «و من يتوكل على الله فهو حسبه» و يا «و كفى بالله وكيلا» آن وقت توكلش فقط به خدا خواهد بود و در برابر اسباب ظاهرى سر خم نمى كند و براى هر مسئله و مشکلي در برابر مخلوق بي ارزش ، سر خم نمي کند.
آنجا هم كه خداوند مى فرمايد: « وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّياني صَغيراً » (اسراء: 24)، اطاعت مى كند و در مقابل پدر و مادر اظهار خضوع مى نمايد يا مثلاً، در مقابل اولياى خدا تواضع مى كند; چون او فرموده است.
فقط براى خداوند احترام قايل است و او را واجب الاطاعه مى داند و غير از خدا در مقابل ديگرى خضوع نمى كند. به اين دليل، در مقابل پيامبر و اولياى خدا و كسانى كه خداوند دستور فرموده ـ مانند معلم، پدر و مادر ـ خضوع مى كند و اين خضوع در واقع، اطاعت از خداست. انسان مؤمن عزتى پيدا مى كند كه در برابر خدا، به هيچ چيز ديگرى اعتنا نمى كند، خواه ديگران براى او ارزشى قايل بشوند يا نشوند. او سر و كارش با خداى جهان است. ديگران چه كاره هستند كه بر آن ها اعتماد كند؟
«و على ربِّهم يَتوكّلونَ.»
ممنونم که باب راههاي عملي اعتماد به خدا رو باز کرديد...
تفکر و تامل بيشتري لازم هست تا بيشتر بفهميم که بايد به چه کسي و چطور اعتماد کنيم..