سلام و عرض ادب و تشكر از زحمات شما

آنچه مينويسم براي تذكر خودم هست ولا غير در قسمهاي خداوند نوعي قطعيت وجود دارد و اتفاق حادثه را حتمي مي گرداند .

در اينجا قسم را خداوند ياد كرده نه بشر لذا به نظرم ميرسد كه نوع بشر به جهت توجه نداشتن دچار نسيان و فراموشي مي گردند كه همين خسارت و ضرر و زيان از فراموشي انسان ناشي ميشود .

اما اينكه بعد از سوگند نوعي تعهد ايجاد مي گردد و ايجاد وظيفه ميكند درست است و اما عدول از اين وظيفه خسران را بهمراه دارد و شرايط رسيدن به منفعت رو هم به زيبايي يا آوري فرموديد كه خداوند متعهد آن است .

مطلب بعدي در انجام وظايف و تكاليف خداوندي است كه تقدم و تاخر و مقدمه و ذل مقدمه نيستيند بلكه ما فريضه نماز رو كه انجام ميديم بايد فريضه صبر رو هم همزمان و بدون تاخير انجام بديم اينكه به حق برسيم و بعد به صبر نيست بايد همه رو باهم انجام داد اينها مثل عبادات هستند .

يعني صبر و نماز و عدالت و....... بسياري از اعمال همه فرايض واجب هستند كه از انسان فوت نميشوند و بايد انجام پذيرند .

براي همينه كه مسائل اخلاقي زير بنايي تر از مسائل اعتقادي هستند چون براي عدالت ورزي شرايط سني نداريم كه كسي 15 ساله بشه مثلا و عادل بشه براي شهادت دادن چرا ولي براي عادل بودن شرايط سني نيست اما ارزش اين عبادات در اين است كه با تفكر همراه باشد ، لذا صبر را هم نميشود منوط به زمان خاصي كرد براي يه كودك براي رسيدن به شير مادر هم صبري را انجام مي دهد كه قابل تامل است اون كودك نيز اين فرايض را بايد بيآموزد .

حال با توجه به اين شرايط براي هر يك از ما آموختن صبر بدون در نظر داشتن هر نوع سني لازم و ضروري است .