سلام

سال نو مبارك در آغاز سال 86 با مبحث حسادت روبرو شدم كه اتفاقاً اين روزها عجيب درگير آن هستم و اين بيماري بخاطر اختلافات فاحش روبه افزايش است . خيلي جالب بود ولي يك سوال ؟ چرا انسان حسود از بين رفتن نعمتهاي خويش را نعمت مي داند ؟؟؟ آيا انسان به جايي مي رسد كه حتي براي خودش هم بد مي خواهد ؟ آيا حسود همان منافق است يا نه ؟؟؟؟ ببخشيد سوالات من زياد شد آيا به راستي تنها شخصي كه حسادت مي كند خود بيمار است و ديگران سهمي در ايجاد اين بيماري در وجود او نداشته اند ؟؟؟؟؟؟؟؟

با سلام و عرض ادب

بايد بدونيم كه بزرگترين نعمت خدا كه علم است ،به انسان حسود نخواهد رسيد و پر واضح است كسي كه بيرون از دايره بزرگترين نعمت خداست بطور يقين چشم و گوش و دل اون مهر خورده است اين چنين انساني هيچ يك از نعمتهاي الهي را درك نخواهد كرد و لذا بايد بگيم كه خود شخص هست كه مسبب اصلي اين نرسيدن خير است تا خودش بر اساس آيه قرآن تغيير را ايجاد نكند خيري به او نخواهد رسيد .

بد خواهي انسان براي خودش از جهل او ناشي ميشود و كسي كه خير به او نرسيده باشد حتما انسان جاهلي است و تمام تعاريف در موردش صدق ميكند . . ...جهالت دردي است كه خود شخص براي خودش ميخرد و هيچكس در اين مورد مقصر نيست جز خود شخص البته بر اساس جهالتي كه خود شخص براي خودش ايجاد كرده ميتوان اين بحث رو پيش كشيد كه حالا ديگر عوامل بسياري در اين جهالت ميتوانند دخيل باشند كه شخص خودش را حتي به هلاكت برساند و مرگي زود هنگام را براي خود ابتياع كند

ان الله لا بغيرو ما به قوما حتي يغيرو ما به انفسهم