وَإِذْ قَالَ اللّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَهَیْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُیُوبِ

[یاد کن] هنگامى را که خدا فرمود اى عیسى پسر مریم آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستید گفت منزهى تو مرا نزیبد که [در باره خویشتن] چیزى را که حق من نیست بگویم اگر آن را گفته بودم قطعا آن را مىدانستى آنچه در نفس من است تو مىدانى و آنچه در ذات توست من نمىدانم چرا که تو خود داناى رازهاى نهانى

116 مائده

دین : کلیتی است از روشها  ،اعتقادات  ، بایدها ، نبایدها و... که از به هم پیوستن ذره ذره های فراوان تشکیل می یابد وکلیتی را می سازد که اعتقاد انسان با ان شناخته می شود

، طبق نص صریح قران دین بر اساس فطرتی پاک استوار شده است یعنی انسان با فطرتی خدا جو به دنیا می آید اما در طی مسیر دنیا عواملی باعث انحراف از این صراط مستقیم می گردد یکی از این عوامل غلو در دین و گذشتن از حد اعتدال وصراط مستقیم است راه نفوذشیطان در دینداران ، که شیطان از مسیر دین در دینداران انحراف ایجاد می کند واین به دلیل گناهانی است که در طی زمان به آن دچا شده اند از جمله کبر ... در زمان حضرت مسیح دیندارن انقدر از صراط مستقیم دور شدند که به سه خدایی رسیدند و گفتند که مسیح خدا است در حالی که تنها بنده خدا است ، نو بودن قران بارها خود را به رخ می کشد در جامعه امروزی ما وقتی دینداران از راه دین منحرف می شوند غلو در دین ایجاد می گردد ، انسانها تا حد معصومیت بالا می روند و کلام بشری تا حد کلام خداوند ارزش گذاری می گرددو شیطان اعمال فاعلان و پیروان این انحراف را چنان در نزدشان زیبا جلوه می دهد که بعد از گذشت زمانی اندک تعصب جای تعقل را می گیرد و انسان چنان غرق غلو  در دین می شود که اصل را که یگانگی خداوند و پیامبری پیامبر وهدایت معصومین است را فراموش می کند و به جای اینکه کلام خدا ومعصوم معیار قرار گیرد ،کلام انسانی معیار قرار می گیرد و حتی قران و معصوم با ان سنجیده می شود و انجا است که قران می فرماید کسانی در خسران هستند که تمام عمر فکر می کردند عمل صالح انجام می دهند در صورتی که اعمالشان تباه و نابود است

خداوند تنها مالک انسان است و تنها کلام او فصل الخطاب است و لاغیر و کلام پیامبر و معصوم چون بر کلام خدا منطبق است ارزشمند است ، هیچ بشری را نرسد تا بر کلام خدا کلامی گوید و گوید مرا بپرستید ، ایه 116 مائده گواه این گفته است

حتی هدایت هم دارای شرایطی است که لا اکراه فی دین را سبب می شود و قیومیت را از هر بشری سلب می کند حتی حکومت معصوم هم بر پایه خواست بیعت مردم استوار می گردد و وقتی در صفین مردم گمراه حکمیت را می پذیرند معصوم با تمام علم و دینش می پذیرد و هنگامی بر مسند خلافت می نشیند که مردم با او بیعت کردند، و امام عصر زمانی که بیایند با مردم به سوی تشکیل حکومت خواهد رفت ،با خواست مردم وحمایت مردم که حکومت پیامبر وحضرت علی (ع) الگوی حکومت فرزندشان است وهر غلوی در این باب خلاف صراط مستقیم است .(وچه بسیار است این غلوها در دین ما در این عصر )