به نام خدا

یکی از وسایل هدایت خانه خدا است

إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِینَ 96 آل عمران

در حقیقت نخستین خانه‏اى که براى [عبادت] مردم نهاده شده همان است که در مکه است و مبارک و براى جهانیان [مایه] هدایت است (96)

 خداوند برای هدایت انسانها راه ها و نشانه های بسیاری نهاده است ، انسان در هر قدم از زندگی اگر به دیده بصیرت در جهان بنگرد نشانه ها را در می یابد  ، وسایل هدایت توسط خداوند و به دلیل شوق او به هدایت انسان به طور عام در اختیار همه انسانها نهاده شده است مثل رسالت پیامبران و کتب الهی ، هنگامی که انسان از این هدایت عام سود برد و از پیامبران بیرونی و درونی استفاده بهینه کرد و اصول دین را درونی ساخته و به یقین به آنان ایمان آورد، اعمال عبادی وسیله راه می شود تا انسان به تقرب نزدیک تر گردد و مسیر هدایت را گم نکند بنابراین تمام آنچه به نام فروع دین در مکتب ما وجود دارد وسایل تقرب و هدایت محسوب می شود هر کدام از فروع دین خود راهی است برای هدایت و تجمیع این فرامین و عمل به آنها انسان را از هدایت عامه به هدایت خاص رهسپار می سازد ، این اعمال عبادی در پس تفکر به منطقی می رسد که دل انسان را برای تعبد معبودی عالی آرام کرده و تعبد انسان را بیشتر می سازد هیچ انسان ره سپرده به فرمان خداوند در انجام اعمال عبادی (چرایی) نمی گوید چون همه اعمال را صادره از خالقی عالم می داند و یقین را سرلوحه کار می کند ولی این هم به معنی پذیرفتن بی قید و شرط نیست در پس هر کدام از اعمال عبادی تفکری منطقی منطبق بر فطرت انسان نهفته که دل را در انجام آن آرام می کند .

خانه کعبه از آن جهت قدر گرفت که اولین نشانه برای مردم بود برای عبادت خداوند ، قدر خانه خدا نه به دلیل مکان و... است بلکه به دلیل محل عبادت بودن است و همیشه اولین ها بیشترین حرمت و احترام را دارند ، خانه خدا نشانه است برای همه مردم نمادی عینی که ره گم نشود ، قبله ایی که اتحاد را ایجاد کرده و علاقه و عشق بین مسلمین را زیاد می کند ، هر نشانه ایی که انسان را به خداوند نزدیک کند قدر دارد ، نماز روزه حج جهاد کعبه مسجد ...

هدایت توسط کعبه نه تنها برای مسلمین که برای همه عالمیان است چرا که خانه خدا قبل از بعثت پیامبر توسط پیامبران بنا شده و حرمت آن توسط همه پیروان آئینهای توحیدی نگه داشته شده است نمی توان فرض رابراین نهاد که تنها مسلمین می توانند از آن سود ببرند و انسان دیگری حق رفتن و رسیدن به آن را ندارد همچنان که همه فروع دین متعلق به همه انسانهای عاقل و آزاده و موحد است و هر کدام به صورتی است که برای هر قومی راهی نهاده شده برای هدایت وهیچکس  حق ندارد خود را وصی هدایت مردم بداند مگر به فرمان الهی و مگر خود عامل باشد به هدایت الهی ، همه مردم در داشتن خداوند حق یکسان دارند و کسی شایسته گرفتن این حق نیست و جز معصومین منتخب خداوند کسی شایسته ادعای هدایت مردمی نیست که در پس کتب الهی و پیروی از پیامبر راه را می شناسند، مگر برای امر به معروف ونهی از منکر .