بسم الله الرحمن الرحیم

همیشه مقدمه موضوعی را نوشتن بعد از انتخاب آن موضوع بسیار سخت بوده چون می بایست مطلب را جامع و مانع نوشت تا بیانگر همه موضوعاتی باشه که بعدا نوشته خواهد شد تابتوان با خواندن مقدمه  همه مطالب را یکجا داشت 

پیدایش علم با خلقت انسان برابری میکند و همواره بشر در صدد آن بوده که  بفهمد و درک نماید ، اما باید بدانیم که تنها عامل علم کنجکاوی انسان بوده نسبت به جهان هستی و این کنجکاوی همواره در انسان از هر موجود زنده دیگری کاملتر و پایدار تر بوده است البته باید بدانیم که علم بر دو گونه است 1- علم واقع گرایانه که موجودیتهای حقیقی را درک میکند که قابل لمس  و رویت است ، مانند الکترون و ژن و همه پدیده های جهان هستی 2- علم ابزار گرایانه که همین واقعیتها را ابزار نظریه های خود قرار می دهد .

برخی اصول علمی و یا خود علم را ایمان و یا یک دین و عقیده می دانند و از طرفی میدانیم که علم و یا روشهای علمی نمی توانند به عنوان ایمان و یا عقیده ای و یا یک عقیده دینی در نظر گرفته شوند با این اوصاف .

توفیقی دست داده تا به اتفاق ، بتوانیم ازمقوله ای که کاملا درونی است تحقیق مجملی بعمل بیآوریم ، ثواب این کار از آن کسانی است که بی هراس با قرآن ارتباط بر قرار کرده و این نور افکن قوی و همواره روشن را فرا روی خویش برای طی مسیری که از بهشت عبور کرده و به (( او )) میرسد را انتخاب و خدایی مهربان و دوست داشتنی را برای خویش راهنما قرار دهند .

آیا حضور علم و آگاهی که نور مطلق است در زندگی انسان نکته تاریکی را خواهد گذاشت ؟ و یا با حضور مهربانانه آگاهی و دانایی همه جهالت و نادانی در یک سراشیبی تند و گذرا تعریفی از علم خواهند داشت ؟ شک نیست که دلی صاف باید داشت تا به کنه عشق و بیداری رسید و به همه کفر و شرک و نفاق خنده زد .

موجودی فهیم و همواره حاضر و دلسوز و مهربان و از همه مهمتر عاشق و شیفته که آموزگاری را شیوه راه خود داشته و سرپرستی بشر برای هدایت را به عهده گرفته همواره در کنار ماست ، او در میان ما ارزشی را به ودیعه قرار داده تا قدر شناسی را برای حضور پر نور او سر لوحه قرار دهیم .

علم که خود از جنس نور است هرگز با این بضاعت کم نمیتوانیم باور کنیم بتواند بار منفی داشته باشد  ، و خود علم بلایی گردد جانمانسوز و عاملی باشد برای جهالت و نادانی اما باید بدانیم  (((علم بی فروغ علم ضلالت و گمراهی است ))) علمی که متصل به خدا نباشد  ظلمت است ، باورمان این است که کتاب قرآن که همه نور الهی است بی حضور مبارک صاحبش در دل ما عامل هدایت نبوده چونکه سالیان دراز حضورش در میان ما بی وجود صاحبش در سر زمین دلمان نیز عامل هدایت نبوده است .

یاد گرفتیم که اول (( همسایه دیوار به دیوار خدا باشیم )) و محبت او را که بیشتر از محبت مادر است به فرزند ،  در دل به پرورانیم و آنگاه به ریسمان قرآن چنگ بیازیم و با او برویم  ، راه بی انتهایی را که به سر زمین درایت و آگاهی و دشتهای خرم و آباد (ادراک و فهم )منتهی می گردد ، و در ولایت و سر پرستی قرآن صاحب قرآن خود ابرویی گردد بر همه ندانسته هایمان و مشعلی فروزان گردد در دستان نجیب مردمانی که ره جویان حقیقت علمند .انشالله