سلام
سوال پرسيده شد و جواب هم داده شد فقط مي ماند نظري كوتاه
اعتماد هم اندازه بندي دارد همان طور كه توكل ، هر كس به خدايي كه خود شناخته توكل مي كند خداي شناخته شده من همين قدر است كه در اعتماد به او شك دارم وخدايي كه علي (ع)شناخت خدائي است كه اگر همه پرده ها كنار رود ذره ايي بر ايمان او افزوده نمي شود ... همه اينها هم بر مي گردد به سعي تلاش ما استفاده از نعمات خدا، و قرآن به عنوان بالاترين نعمت راه رسيدن به اين يقين را به ما مي آموزد ... خواندن قران خوب است ولي چرا همين قران پيامبر را مي لرزاند ،كوهها را به جنبش درمي آورد و مردگان را زنده مي كند ولي با ما هيچ نمي كند ؟ كلام كه يكي است تنها جانهايي كه بر آن قران نازل مي شود متفاوت است ...هر مقدار ميزان نقص وجودي ما كاسته شود به همان مقدار بينش ما افزوده مي شود و اعتماد و توكل ما كامل مي گردد ...مي فهميم ايه مباركه ايي را كه خطاب مي كند اي اهل ايمان ايمان بياوريد ... خدا نكند خواندن روزمره قران برايمان عادت شود بدون تغييراتي در زندگي ما ... واي بر نمازگزاران ... چقدر اين آيات شفاف مي شود وقتي بدانيم اعتماد يعني چه وتوكل چيست
