بحث توكل با ظرايفي كه دوستان مطرح مي كنند همراه با توجه ديگران به اين ظرايف مي شود ساعتها فكر كه ما كجاي ايمانيم و كجاي يقين و اعتماد ... مي شود ساعتها تفكر كه چرا بايد من نوع بشر كه مخلوقم اينقدر بي پروا شوم كه در اختيارم به خدا اعتماد كنم و يا نكنم ؟ مي شود شرمندگي ... مي شود تفكر در باب شيوه قرائت قرآن ... مي شود تفاوت نگرش ما با معصوم ... كه طعم كربلا را براي ما عوض مي كند و اين محرم مي نشينيم و با خود مي گوييم اعتماد من چقدر فاصله دارد با اعتماد امام حسين (ع) با اعتماد عباس (ع) اگر معيار معصومين هستند ما كجاي كاريم ؟ اگر حسين (ع) آموزگار توكل است ما كجاي اين صفت هستيم و وقتي نيت كنيم كه اين ده روز به جاي نشستن و گريستن بر چيزي كه يا نمي شناسيم و يا كم مي شناسيم فكر كنيم چطور بايد رفت ورسيد به دو يادگار پامبر قرآن و اهل بيت مي رسيم به ... ما در ظهر عاشوراي امسال به چيزي در يقين و توكل خواهيم رسيد ؟