با سلام

ممنون از توجه و نقد دوستان به نوشته اي اينجانب ، اما در ابتدا ذكر اين نكته ضروري به نظر مي رسد كه بنده در اينكه كل اين حركت خير و لطف پروردگار است هيچ شكي ندارم اما بايد خدمت دوستان عرض كنم كه غرض بنده از بيان اين مساله كه در نگارش بايد قلب و قلم هر دو با هم حركت كنند نيز اين بود كه بايد با اخلاص بيشتري نوشت و براي رسيدن به اخلاص بايد بر روي خودمان كار كنيم لذا نوشته اي كه اين چنين نباشد دردي را دوا نمي كند . اگر نوشته هاي ما تنها بر اين اساس باشد كه چون نوبتمان است بايد بنويسيم و آمادگي روحي و ... خود را جهت نوشتن مطلب در نظر نگرفته باشيم اين نگارش واقعا مي شود اجبار نه لطف . من با شما موافقم نگارش يك پست قرآني لطف پروردگار به ماست و اصلا اصل نگارش خير است اما در كنارش نيز معتقدم كه آنچه را كه از دل برآيد لاجرم بر دل نشيند . هدف تنها نوشتن يك پست نيست بلكه هدف درست نوشتن و لذت بردن از نوشته هاي خودمان است وگرنه به راحتي مي توان يك پست را نوشت . زماني كه فرد تنها از ترس اينكه مورد مواخذه قرار نگيرد و ...... مي نويسد اين پست نمي تواند جذابيت خود را داشته باشد .

نكته ديگري كه بايد عرض كنم اين است كه من فكر نمي كنم هيچ كدام از دوستان از روي تعمد بخواهند بارشان را بر دوش ديگري بيندازند ، حال اگر زماني اين اتفاق افتاد ما به جاي ناراحت شدن و دنبال مقصر گشتن بايد بار بر زمين مانده را برداريم مگر نه اينكه ما يك گروه هستيم . مطمئناً روزي نيز خواهد رسيد كه ديگران كمك حال ما خواهند شد . پيشنهاد بنده براي تقسيم كردن پستهاي باقيمانده فقط از اين جهت بود كه ما هر روز سر اين مساله با هم مشكل نداشته باشيم .

بهر حال باز هم از راهنمائيهاي شما تشكر مي كنم