با سلام

خيلي منتظر ماندم كه در مورد ايه 154 آل عمران صحبتي كنيم كه ظاهرا نيازي نبوده لذا

تذكر چند نكته رو بعنوان ياد آوري فقط عرض ميكنم

اول نوشته ايد كه قرار گرفتن دو واژه مرگ و حق بسيار هولناك هستند بايد عرض كنم چرا هولناك ؟ مگر خود مرگ يه امر حقي از جانب پروردگار نيست ؟ پس نميتواند مرگ يه امر هوالناك باشه مگر با ديد خود ما اين بر داشت شده باشه و ترسي كه هميشه ما از مرگ داشتيم و داريم .

هميشه حق با زمان مرگ لزوما روشن نميشه اگر قشري و متجدد به اين مسئله نگاه كنيم بايد دير يا زود منتظر روزي بمانيم كه تعفن انديبشه ما دير يا زود هويدا بشه عمق دين چون يه تعبد عميق درش هست نميشه همين طور با مسائل روز بدون در نظر داشتن ضرورتهاش در نظر گرفت و ابراز عقيده و سليقه كرد شايد يكي از مواردي كه بشه گفت به تفسير به راي دچار خواهيم شد همين جا باشه البته نه اينكه دين با انديشه هاي نو قابل مقايسه نيست خير اما براي اين تطبيق ظرافتهاي خاص خودش رو مي طلبه كه بايد دقت و رعايت كرد .

واژه نزول كه به حق متذكر شديد و نقطه قوت اين بحث هم هست بايد بدانيم كه فقط اين امر از جانب خدا قابل انجام هست و لاغير مانند نزول آب از آسمان با آن حجم و يا برف و يا ملائك و يا خود قرآن كه اگر عيني هم به اين مسائل نظر كنيم عظمت اين نزول بسيار عالي هويدا ميشه .

همراهي خدا هميشگي است حتي زمان بعد از مرگ و حتي تا قيامت اينو رو بايد متذكر مي شديد .

مطلب آخر اينكه حلقه اتصال ( توحيد ) با ( معاد ) بايد بدونيم كه اصل (( نبوت )) و در دنباله آن امامت هست و باز به اين مطلب هم بسيار عالي اشاره شده و بايد بدانيم كه اين اصول تك به تك قابل درك نيستند و همگي رو بايد با هم در نظر داشت به زبان ديگر توحيد بدون معاد و معاد بدون نبوت هرگز قابل درك نيست .