با سلام و تبريك سال نو
اصلا بنا ندارم از كسي گلايه كنم كه اگر گلايه اي هم باشه از خودم هست من هيچوقت سعي نداشتم به قضايا منفي نگاه كنم و الانم اين سعي رو ندارم اما .
فرصتي است كه حداقل خودم به آنچه كه گذشت مستدل فكر كنم و بنا دارم در اين فرصت ميزان تقصير خودم رو بررسي كرده و با خودم به حقيقت قضاوت كنم و اين اطمينان رو به همه دوستاني كه زماني با آنان همفكري ميكردم بدم كه ميزان تقصير خودم رو شفاف بيان كنم هيچ يك از ما به قول دوستان بي تقصير نبوده و مهم تر اينكه ذره ذره به اينجا رسيديم خوب در بين راه هم خيلي سعي شد كه نواقص كار گفته بشه و گفته هم شد به هر دليل موجه و يا غير موجه اما باز شد همين كه الان هست .
ميدونيد هيچكسي نيمتونه ادعا كنه كه تقصير كمتر و يا بيشتر از ديگران داشته پس منطقي نيست در چنين شرايط يكساني كه همه نسبت بهم دارن دنبال مقصر بگرديم و خدايي نكرده كسي را مقصر قلمداد كنيم شايد ما ديگر هيچگاه نتوانيم كنار هم بنويسيم شايد هم نوشتيم ولي اگر بتونيم براي اين شايد ها ميزان تقصيرمان را بدانيم راحت تر تصميم خواهيم گرفت .
در الفاظي كه مسلما از روي دلسوزي يوده و نگراني شايد انگشت اشاره به سوي كسي دراز شده باشه ولي منم اين حرفها را به اندازه شما به خود گرفتم ولي در اون(( سهم يكسان اشتباه براي همه )) اين بار دلم ميخواد انگشت اشاره ام رو به نفس سركش خودم داشته باشم و اون رو به مسلخ قضاوتهام ببرم بياييم اين بار اينگونه فكر كنيم كه دوستانمان هم از سر دلسوزي و جا ماندن از غافله قرآن قرار است كه خود نقّاد رفتار هاي خودشان باشند البته پر واضح هست كه ما اينبار بايد خود رو در مقابل قرآن پاسخگو بدانيم نه ديگر دوستان هر چندتعبيرم از همه دوستان اين است كه هنوز هم قرآني هستند وقرآني هم فكر ميكنند لذا بيان مشكلات در نزد همديگر به ارزشهاي هم ارج نهادن است نه كوچك شدن در مقابل هم خدا را به تمامي گفتارم شهادت ميگيرم و به صراحت بيان ميكنم و عبايي هم ندارم كه اين چنين بگويم كه هرگز فكر نكردم كه هنوز از جمع بريده ام .
بايد بدانيم كه بيان مشكلات چشم انداز روشني رو براي تصميم به تصوير خواهد كشيد زير سايه ولايت حضرت امير انشالله سلامت باشيد و پيروز .
