بسم الله الرحمن الرحیم

 قُلْ مَن ْ  حَرَّم َ  زینَةَ  اللهِ  الَّتی  اَخْرَجَ  لِعِبادِه وَ الطّیّبات ِ  مِنَ  الرِّزق ِ  قُلْ هِیَ لِلَّذینَامَنُوا فِی الْحیوة ِ الدّنْیا خالِصَة ً یَوْمَ  الْقیامَة ِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْایاتِ لِقَوْم ٍ یَعْلَمون

ای پیامبر! بگو : زیور هایی را که خدا برای بندگانش پدید آورده و نیز روزیهای پاکیزه راچه کسی حرام گردانیده ؟ بگو : این نعمت ها در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمانآورده اند(اگرچه دیگران نیزازآنان استفاده میکنند) وروز قیامت نیز خاصّ آنان(مؤمنان)میباشد . اینگونه آیات خود را برای اهل علم به روشنی بیان میکنیم                                                                       32 اعراف

با لحن تند و سؤالی ، کسانی را که زینت ها و روزی های پاک الهی را صرفاً به جهت تفکرات و عقاید افراطی خودشان من باب زهد و تقوا تحریم میکنند را مؤاخذه میکند ومیفرماید : این نعمات پاک ، زینت بخش زندگی و جسم و روح بندگان مؤمن خداوند هستند وخداوند فقط بخاطر بندگان پاک و صالحش این روزی ها و زینت های پاک را خلق کرده است واز برکت وجود بندگان صالح و مخلص خداوند است که این روزی های پاک دراختیاردیگران نیز قرار گرفته هر چند آنها شایستگی استفاده از آنان را ندارند . اما قیامت سرای عدالت است و سرای لذّت وسرمستی مخلصین و مؤمنین .

مقایسه روزی دنیا و آخرت :

خداوند رزق و روزی بندگانش را مانند قطرات باران برآنها نازل میکند و هر کس روزی خود را اندازهسهم خلوص خویش  سهم خودهر آنچه تعیین شده چه کم چه زیاد میرسد (بنابراین مردم نباید اگر در زندگی یکدیگرخوشی یا مال ... دیدند بلای زندگی و جان یکدیگر شوند)
دنیا خانه ای است که اولش سختی و آخرش نابودی است ماندگاری هر کس به اندازه خلوص آن شخص است
علامت پستی دنیا در نظر خداونداینست که : حلال و حرامش ، خیر و شرش ، زندگی و مرگش ، شیرین و تلخش به هم آمیخته است و خلوص افراد تعیین کنندهو معیاری برای شناخت  می باشد  وخداوند بزرگ دنیا را برای دوستانش بر نگزیده است
در دنیا به هیچ نعمتی دست پیدا نمیکنیم مگر اینکه نعمت دیگری را از دست میدهیم ( رسیدن به ثروت و مقام از آنطرف از دست دادن سلامتی یا گذشتن جوانی یا ....)

دنیا خانه آزمایش و فراغت و مهلت است  ( که رضای خداوند را بدست بیاوریم ) البته به اندازه خالص شدن برای خداوند  تا باسربلندی از این دنیا به خانه امن ( آخرت ) برویم

رزق بشر در دنیا همیشه هستاما جاودانگی آن هم مشخص است که چه معیاری لازم دارد  وکم وزیاد میشود اما راه بازگشت وجود ندارد
تمام نعمات خداوند در این دنیا با شکرگذاری پیوند خورده استو شکر گذاران همواره بندگان خالص خدا هستند

سیراب شدن در دنیا موجب تشنگی در آخرت خواهد بود ( لذت دنیا ناچیز و زودگذر است )

مال و ثروت و فرزند نتیجه دنیاست اما عمل صالح و شایسته و اخلاص و تقوا نتیجه آخرت است

خوشحالی و خوشی دنیا فریبنده است ( انسان را از کار های خیر باز میدارد )

تمام چیزهای دنیا اسمشان از خودشان بزرگتر است و تمام چیزهای آخرت وجودشان ازاسمشان بزرگتر است بنابراین باید در امور دنیا به شنیدن اسمشان قناعت کنیم وازامورقیامت به آگاهی از آن اکتفا کنیم ( آلوده دنیا ودلبری هایش نشویم و در مورد آخرت،نادیدعقیده و اعتقاد پیدا کنیم )
دنیای ما ناقص و سخت و طاقت فرسا باشد و آخرت ما آباد و راحت ، بهتر از اینست که آخرت ما ناقص و دشوار باشد و دنیای ما آباد وراحت ...

آنانی که دردنیا به عظمت ، قدرت و اهمیت نعمت  ( وبه حق خدا نسبت به خود) دقت کنند به راه راست هدایت می گردند

انفاق اموال در دنیا با نیّت خیر ، برای آخرت سرمایه ای معنوی و پربار است