بسم الله الرّحمن الرّحیم

آیه 11 سوره مائده

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن یَبْسُطُواْ إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ فَکَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ 11

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! نعمتى را که خدا به شما بخشید، به یاد آورید؛ آن زمان که جمعى [از دشمنان‏]، قصد داشتند دست به سوى شما دراز کنند [و شما را از میان بردارند]، اما خدا دست آنها را از شما باز داشت‏! از خدا بپرهیزید! و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند!  11  

واژگان :

ذکر : خدا را به پاکی یاد کردن و نیایش نمودن ، آن چیز را به خاطر سپرد و حفظ کرد ، سخنی را به فلانی گفت ، در آن کار بزرگ دانا شد ، اسم خدا را به زبان آورد ، حق فلانی را ضایع نکرد و حفظ نمود ، از مردم بد گویی کرد و غیبت ، از فلان زن خواستگاری کرد

نعمت :  روزی ، مال ، حالت خوشی ، دست نرم

بسط : آن چیز را گسترانید و شاد کرد ، دست خود را دراز کرد ، دست خود را از خرج گشوده کرد ، او را در حمایت خود آورد

کفّ : کف دست ، دست و انگشتان آن ، گیاه خرفه ، نعمت

تقوی :  پرهیز کاری ، ترسنده از خدا ، عابد گوشه گیر و پرهیز کننده از گناه

 

درسی را که در آیه بر ما متذکر میشود باید با حوصله و بدور از تعجیل به آنها اندیشید ، آیه چون با انسا نهای با ایمان آغاز می شود لذا به جاست که به انسان متوکل ختم شود ، زیبایی آیه در این است که انسان با ایمان را مورد خطاب قرار می دهد و از اینکه در پستهای قبلی نوشتیم که توکل از ارکان ایمان است در این مقوله به خوبی مشهود است ، پس یاد خدا باید آغاز گر همه کارها باشد تا انسان را به توکل برساند ، این نعمت یادآوری خدا با دست همراهی پروردگار توام است که خود این امر از امداد های غیبی خداست در مقابل فوج عظیمی از انسانهاست که فراوانی آین آدمها انسان را به هراس می اندازد و از آن به ( بسط ید ) یاد آوری می کند .

و این یاد آوری متضمن عناوینی است که هراس را از آن در فوجی که نام بردیم به یاد می آورد مانند بد گویی ، غیبت ، احتمال ضایع کردن حق دیگران ، بی خبری و نادانی ، ضرر و زیان .

انسانی که با بال توکل و اتکال به خداوند برای سیر انسانیت به پیش می رود هرگز دچار غرور نمی گردد و همه توانایی را در خدا جستجو کرده و حضور و یاد خدا را در زندگی خویش جاری می نماید ، چنین انسانی به وجود موجودی (( علیم و امین )) متکی می گردد ، و دانایی در انسان از توکل به خداوند ایجاد می گردد و قدرت نیز همین وضعیت را دارد .

انسان متوکل انسانی ( علیم ، قادر و امین ) می باشد و این محبوبیت ( در قلوب ) را از راه توکل بدست می آورد

 

به ترجمه آیه نگاه کنید چنین می نویسیم :

 

ای اهل ایمان یاد آرید نعمت خدا را و توکل کنید  ، از این نوشتار در می یابیم که ایمان ارتباط نزدیک با توکل دارد و این دو برای هم همنشینی زیبایی ایجاد کرده اند ، و به همین ترتیب می توان تمام جمله های آیه را به انتهای آیه مربوط کرد و روابط آنرا بدست آورد .

تاثیرات توکل در مسائل شرعی و فرایض دینی بر هیچکس پوشیده نیست و هم چنین انسان متوکل در تکوین ، همه هستی را از آن خدا می داند و اسباب و تاثیرات را مستقل از ذات خدا نمیداند و همیشه اعتماد به خدا را سر لوحه کارهای خود قرار میدهد

در توکل می توان دست بت پرستان و انسانهای کافر و خطر ناک را که مسائل غیر وتقع را  موزیانه و منافقانه در قلب و روح و جان خویش می پروارانند و آنرا در جوامع بشری برای همه مردمی که با آنها در تماس هستند به ارمغان می اورند کوتاه نمود .

در توکل شکر گزاری هدیه ای است برای انسان در مقابله با این کافران برای تسلط یافتن بر آنان در توکل با اتکاء و اتکال به منبع قدرت هراسی را که در آیات مختلف از کافران در دل ایجاد می شود را می توان به سهولت از بین برد .

در توکل هم چنین میشود از تنهایی که باز درآیات از آن یاد شده است و خود این تنهایی باعث نوعی ترس و هراس دروجود انسان می شود را از بین برد و از این ترس با سربلندی بیرون آمد .

هم چنین توکل باعث اعتماد به نفس هر انسانی می گردد و این امر باعث یافتن توانمندیهای خود گردیده و استعداد های هر شخصی متجلی و شکوفا شده و کمک بزرگی بر شناخت خویش و باورها و توانمندی های خود شده و با استفاده کردن از این نا شناخته های درونی و استعداد های بالقوه انسانی متوکل را به ظهور می رساند .