بسم الله الرحمن الرحیم

 قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِینَ یخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمَا ادْخُلُوا عَلَیهِمُ الْبَاب فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَلِبُونَ وَ عَلى اللَّهِ فَتَوَکلُوا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ(23)

دو نفر از میان جمعیتى که ترس خدا در دل داشتند و خدا به آن دو موهبتى کرده(نعمت داده) ، روى به مردم کرده و گفتند: از مرز این سرزمین داخل شوید، و مطمئن باشید که همینکه از مرز گذشتید شما غالب خواهید شد، و اگر براستى ایمان دارید توکل و تکیه به خدا کنید (23) مائده

یخافون (خوف ، خاف): ترس و احساس نا امنی

أنعَمََ : نعمت ، برتری ، ثروت ، افزودن نیکی و احسان بر کسی -  در جایی دیگر به معنی بدرقه ، پابرهنه ، نرمی کردن

غَلَبة : چیره ، پیروز

ایمان : عقیده داشتن ، گرویدن ، نقیض کفر ، جمع یمین به معنی قوه و برکت و به معنی قسم و سوگند ، منزلت

و در نهایت : ملکه ای که تمام زیبایی ها از صفات حسنه و فضائل گرفته تا اساسی ترین ارکان دین را در خود جای داده و در وجود هر شخص به اندازه بضاعت روحش جلوه گری میکند و توکل فقط در بطن روحی که ملکه ایمان در آن فرمانروایی میکند رشد میکند و فقط و فقط اگرشخص با توکل آگاهانه به حق به سوی کمال در حرکت باشد وجود تشنه اش را هر چه بیشتر با نیکی های پر مهابتِ ایمان نشان سیراب میکند تا  روح و قلبش قطره ای از دریای عشق الهی را بنوشد ....

 شرط توکل ایمان است

 اما کدام مرتبه از ایمان شناختی و عملی موجب می شود که انسان به مقام توکل برسد؟
جواب: وقتی که جایگاه واقعی خداوند را بشناسد بپذیرد و درک کند ؛ وقتی که به ضعف و ناتوانی خود قلباً معترف باشد( جایگاه واقعی خودش را بشناسد ) ؛ وقتی که برتری علم و قدرت وعزّت خداوند ملکه باور و اندیشه اش شود ؛ و سرانجام وقتی که تمام شناخت و باورش را در سکنات و اخلاقیاتش در مرحله عمل به ظهور برساند (زیباترین مرتبه ایمان اینست که مومن در مقابل حاکمیت ، حقانیت راه و هدف خداوندی ، حکمت خداوندی ، مالکیت خدا ، مشیت او و باور تقدیر امور به دست خدا ، عزت وکفایت خداوند سر تعظیم و تسلیم محض فرود می آورد )

 مخلص کلام اینکه :  متوکل آگاهانه از اسباب طبیعی که خداوند خلق کرده یاری می جوید ، به خداوند متوسل ومتوکل میشود ، با واگذاری مسئله به او ، و راضی بودن به هر چه مصلحت اوست تسلیم محض خواست و اراده الهی میشود ...   

 توکل نیز همچون ایمان فقط به ذات پاک او اختصاص دارد و هر گونه اعتماد ، اعتقاد و اتکاء به غیر او یعنی حلق آویز کردن خودمان با طناب کفر و شرک ...

 فراموش نکنیم نخست باید عقیده و روح ما صاف باشد و این است حقیقت ایمان و به همین دلیل توکل خاص قلوب با ایمان است

 ثمره استمداد از روح توکل در سایه ایمان : ترس از خدا و لاغیر ، سکینه روحی ، نهراسیدن از حجم مشکلات وانبوه موانع ، تعقل و دور اندیشی بجا و هوشمندانه ، بروز روح شجاعت و شهامت و استقامت و سرانجام تکیه آگاهانه برکسی که تنها و بهترین پناه محکم و پایدارماست ( و اگر براستى ایمان دارید توکل و تکیه به خدا کنید)

 متوکل با عقل رهیده از آفات ، مصمم و با اراده ، سربلند و در عین حال متواضع ، قدرتمند و با گامهای بلند ِ تلاش و همّت و در عین حال متکی به قدرت و حکمت واراده خداوند  و با اعتماد و اتکاء به حق ، در صحنه حساس و سرنوشت ساز زندگی به سوی کمال در حرکت است

 متوکل واقعی لباس روحش تقواست ، قلب و زبانش منزلگاه اذکار شاکرانه ، نیّت و نگاهش خالصانه ، او نه اهل گلایه و پرسش های شکوه گونه است و نه اهل درد و دل با خلق و چقدر زیباست که : سیرتش جایگاه رضاست(که چراغ توحید در آن فروزان وصلابت عشق الهی در آن حکم فرماست)

 باور اینکه هر‌گاه خداوند (برای آزمایش یا کیفر گناه) زیانی به تو رساند هیچ‌کس جز او آن را بر طرف نمیکند و اگر اراده خیری برای تو کند، هیچ‌کس نمی‌تواند مانع فضل و بخشش او شود باور و ایمان به گوشه ای از این واقعیتها انسان را به حقیقت توکل نزدیک و نزدیک تر میکند و به ایمانمان قوت میبخشد

 بی نیازی و عزّت عطیه گرانبهای توکل به خداست ، طبق فرمایش بزرگواری این ذره ای از صفت بی نیازی خداوند است که چون از روح خود در ما دمیده در وجود بندگان شایسته اش جلوه میکند و فقط در سایه ایمان میشود به چنین مقام و منزلتی نزد خداوند رسید

 توجه کنیم :

ایمان ، رزق و روزی مادی و معنوی ما را تامین میکند وهدیه گرانبهای این موهبت الهی با تکیه بر مسند توکل ، هدایت به صراط مستقیم ودر نهایت رسیدن به سر منزل ثواب کامل حق و دارالسلام است

  جز توکل بر خدا سرمایه ای در کار نیست          هر که را باشد توکل کار او دشوار نیست

 التماس دعا