بسم الله الرحمن الرحیم

وَدَّ کَثِیرٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُم مِّن بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَاصْفَحُواْ حَتَّى یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ 109 بقره

بسیارى از اهل کتاب پس از اینکه حق برایشان آشکار شد از روى حسدى که در وجودشان بود آرزو مى‏کردند که شما را بعد از ایمانتان کافر گردانند پس عفو کنید و درگذرید تا خدا فرمان خویش را بیاورد که خدا بر هر کارى تواناست (109) بقره

حسادت به معنای سلب نعمت از دیگری است و انسان حسود دوست دارد نعمت های از فرد مقابل گرفته شود . حسادت ایمان را نابود می کند و آفت دین است .

نشانه های فرد حسود :

1-    ناراحتی از رسیدن نعمت به دیگری

2-    غیبت و عیب جویی

3-    دشمنی و عداوت

4-    بی مهری و قطع ارتباط با فرد

خداوند در این آیه به بیان این مطلب می پردازد که اهل کتاب پس از اینکه حق برایشان آشکار شد ، آرزو می کردند ای کاش می توانستند شما را گمراه کنند .

ذکر کلمه اهل کتاب به این معنا نیست که روی سخن خداوند فقط با اهل کتاب است بلکه چه بسا مراد از اهل کتاب بسیاری از ما مسلمین باشد چرا که بسیاری از ما تنها و تنها ظاهراً مسلمانیم و گرنه هیچ نشانه ای از اسلام در وجودمان دیده نمی شود و به راحتی حق را پایمال می کنیم . بحر حال ظاهراً روی سخن با اهل کتاب است که آنها دوست دارند حق را بپوشانند که این پوشاندن فقط و فقط برای رسیدن فرد به منافع خودش است و حتی شاید بهتر باشد بگوییم آنها پا روی حق می گذارند تا بتوانند به مقاصد خود برسند .

حسادت همچنان که در بالا بیان شد دین را از بین می برد . دین به معنای پایه و بنیان هر شخص است . چرا که اگر به معنای دین بطور کلی نگاه کنیم دین راه و روش زندگی هر فرد است ، پس حسادت به گونه ای است که ریشه فرد را از بین می برد و او راه را گم می کند و در ظلالت می افتد و زمانی که شخصی از ریشه آسیب ببیند دیگر نه حق برای او معنا پیدا می کند و نه دوست دارد که دیگری به انچه حق است برسد . انسان حسود همچون کسی است که در حال غرق شدن است و می خواهد همه را با خود غرق کند .

نکته جالب آیه این است که خداوند می فرماید آنها آرزو می کردند ، یعنی چون دست یافتن بدین هدف بسیار سخت است ،‌این برای آنها تنها یک آرزو می باشد و آنها نمی توانند در وجود فرد مومن رسوخ نمایند .

در انتها نیز خداوند می فرماید عفو کنید و آنها را ببخشید که خداوند بر هر کاری تواناست . نمی دانم چرا خداوند از انسان می خواهد عفو کند ؟ مگر این تلاش آنها چه آسیبی را به انسان می زند و چه حقی را برای انسان ضایع می نماید که خداوند از انسان درخواست ببخشش می نماید ؟ اصلاً آیا انسان در مقام بخشش هست یا نه ؟