بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمن یَکْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121)

کسانى که کتاب [آسمانى] به آنان داده‏ایم [و] آن را چنانکه باید مى‏خوانند ایشانند که بدان ایمان دارند و[لى] کسانى که بدان کفر ورزند همانانند که زیانکارانند(121)

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمْ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ (146)

کسانى که به ایشان کتاب [آسمانى] داده‏ایم همان گونه که پسران خود را مى‏شناسند او [=محمد] را مى‏شناسند و مسلما گروهى از ایشان حقیقت را نهفته مى‏دارند و خودشان [هم] مى‏دانند (146)بقره

تِلْکَ آیَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَمَا اللّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِینَ (108)

اینها آیات خداست که آن را به حق بر تو مى‏خوانیم و خداوند هیچ ستمى بر جهانیان نمى‏خواهد (108)آل عمران

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن یُقْضَى إِلَیْکَ وَحْیُهُ وَقُل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا (114)

پس بلندمرتبه است‏خدا فرمانرواى بر حق و در [خواندن] قرآن پیش از آنکه وحى آن بر تو پایان یابد شتاب مکن و بگو پروردگارا بر دانشم بیفزاى (114) طه

قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِینَ (55)

گفتند آیا حق را براى ما آورده‏اى یا تو از شوخى‏کنندگانى (55) انبیا

وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ (54)

و تا آنان که دانش یافته‏اند بدانند که این [قرآن] حق است [و] از جانب پروردگار توست و بدان ایمان آورند و دلهایشان براى او خاضع گردد و به راستى خداوند کسانى را که ایمان آورده‏اند به سوى راهى راست راهبر است (54) حج

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)

پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)صافات

قرائت : کتاب را خواند ، به آن نظر افکند ، آن را مطالعه کرد ، چگونگی خواندن ، نحوه خواندن

تلاوت : دنبال کردن ، در پی ، به دنبال ، قرائت کردن

فاش گویم آنچه در دل مضمر است

این کتابى نیست چیزى دیگر است

چونکه در جان رفت جان دیگر شود

جان چو دیگر شد جهان دیگر شود

پاک ترین کتاب هستى

قرآن پاک ترین کتاب, از مبدا پاکى و طهارت, بر پاک ترین قلب عالم هستى, تلاوت و از لبان پاک ترین مخلوق الهى, بر عالم وجود عرضه گردید. و به همین خاطر, تنها کسانى مى توانند به این مصحف مطهر نزدیک شده, و از نور پر فیض آن بهره مند گردند که ظاهر و باطنى پاک و طاهر داشته, و از هر گونه آلودگى جسم و روح منزه باشند.

ذکر کلمه تلاوت بر شیرینی خواندن و درک از این کتاب آسمانی می افزاید تلاوت قرآن شیرینی است که با انجام آن حلاوتی عمیق در درون انسان ایجاد می شود . تلاوت علم است و قرائت دانش . تلاوت فهم عمیق قرآن است و قرائت روانخوانی قرآن . قرائت راه است و تلاوت هدف پس باید قدم در راه نهاد تا به هدف رسید . همیشه قدم گذاشتن در یک راه آسان است اما مهم رسیدن به هدف است که کار را سخت می کند . حال این سوال به ذهن می رسد که چرا حق تلاوت قرآن ایمان است و نخواندن آن کفر ؟ چرا در بسیاری از آیات ذکر شده از تلاوت یاد شده نه از قرائت . ما اکنون در زمانه ای بسر می بریم که بیشتر قاری قرآن هستیم آنهم از نوعی که خودمان خوشمان بیاید . خداوند در این آیات مکرراً به ذکر کلمه "آتینا هم "می پردازد و به زیبایی به ما می فهماند که ای مسلمین ما این کتاب را با تمام زیبائیهایش به شما عطا کردیم پس به تلاوت آن بپردازید . اگر این کتاب را درست تلاوت کنید به حقی بزرگ می رسید و آنهم این است که با حقوق خود و دیگران آشنا می شوید . آشنایی با حقوق کم دستاوردی نیست که اگر ما به حق خویش و جامعه خود آگاه بودیم به راحتی به ما ظلم نمی کردند و به راحتی قرائت های خودشان را از قرآن جایگزین قوانین کتاب آسمانیمان نمی کردند قرائت نامناسب و درک ناقص ما از قرآن سبب ایجاد شرارت های متعدد شده و شیرینی تلاوت قرآن را از ما پس گرفته و ما را به آنجا رسانده که در جایگاه کفر قرار گرفته ایم . این نکته به زیبایی بیان شده که عدم تلاوت صحیح قرآن باعث کفر می شود چرا که کافر کسی نیست جز آنکه حقیقت را می داند و می خواهد بر آن صحه بگذارد و لباسی دیگر بر آن بپوشاند و آن را همان گونه که خود می پسندد نزد دیگران جلوه دهد .

آثار تلاوت قرآن

1ـ نورانیت قلب

2 ـ زیاد شدن حافظه

3 ـ ایجاد معنویت در میان اهل منزل

4ـ سعه صدر و توسعه روزى

5 ـ قدرت و توکل در برابر ناملایمات

اینهم آثار تلاوت قرآن حال خود باید بررسی کنیم که در کدام جایگاهیم ، قاری هستیم یا تلاوت کننده ؟ علت اینکه ما هنوز بعد از سالیان طولانی نتوانسته ایم حقمان را بگیریم چیست ؟ آیا ایراد در نحوه حق خواهیمان است یا اصلا حقی برای گرفتن نداریم ؟