دقت در این مسائل اهمیت قسم و سوگند را به خوبی نمایان میکند و ما را بر آن میدارد که بدانیم قسم برای نام خدا با توجه به اعتماد و اعتقادی که اکثر مردم به خداوند دارند بالاترین سوگند است این بالاترین سوگند و یا شهادت را برای قبولاندن کذب و دروغ هایی که میگویند و میخورند  انجام می دهند ،اینگونه است که انسان بزرگترین ارزشهای خویش را فدای کمترین منافع خود می گرداند این دقیقا کاری است که اهل نفاق انجام می دهند و عجیب تر اینکه در این سوگند و قسامه و شهادت هم خدا را و هم رسول گرامی اسلام را به ثمن بخس می فروشند که عذاب سختی در انتظار آنان هست ، لازم است گفته شود که وقتی می گوییم عذاب سختی بنظر نباید برسد که فردا و یا در کوتاهترین زمان خدا آنان را مجازات خواهد کرد شاید مجازات آنان تا قیامت هم طول بکشد این خود نباید فریاد ما بشود که ظالم ظالم تر و مظلوم هم مظلوم تر می شود و هیچ مجازاتی هم در این دنیا برای ظالم نیست لذا اجر صبر و درک و مفاهیم زمان و عمق مطالب چنانچه درست درک شود از این عجوزه دهر نباید توقع داشت باید عذاب آنان نیز یک عذاب جاودان باشد و دنیا محل عذاب جاودان برای بد کاران نیست زیرا که ذات دنیا فانی است در آیات سوره یونس بحث علم و گمان را داریم که گمان معانی ظن ، حدس ، خیال و فرض را در بر دارد در صورتی که علم معانی دانش ، یقین و معرفت را به ذهن متبادر می کند همین معنای مختصر از این دو ما را به نتیجه عالی می رساند که چنین انسانهایی که با گواهی و سوگند دروغ خود را در چه فضای خالی ذهنی هم در دنیا و هم در آخرت قرار می دهد شاید ماهیت ظاهری افراد چنین بنظر نرسد که آنان دچار چه دغدغه هایی هستند اما درون چنین افرادی مانند آتشفشان در حال انفجار است و از دورن در آتش خویش می سوزند این عذاب را باید دید و آخرت چنین افرادی را تصور کرد اینان با سوگند و شهادت و داوری نا حق میخواهند خدا را عاجز نشان دهند و چه سعی بیهوده ای است هر چند ممکن است در اعمال و رفتار انسانهای پیرامون خویش تاثیرات سوء نیز بگذارند علم به بزرگی خدا و عظمت ایشان مشخص می شود که انسان با اتکال به خداوند هرگز دچار چنین تجربه های تلخی نخواهد شد و کلام خدا توسط ما به ظهور می رسد و متوجه می شویم که هر انسانی با رفتارهای خود به نوعی قرآن را در زندگی تفسیر می کند و برداشت دارد لذا شایسته و سهم او از جهان هستی تمام نیکی های آن است نه بدی های آن اگر در راه رسیدن به این نیکیها قصوری است باید گفت از ماست که بر ماست