بسم الله الرّحمن الرّحیم

کلیه آیات عنوان بیست و چهارم : 156 اعراف ، 45 یونس

وَاکْتُبْ لَنَا فِی هَ?ذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَیْکَ ? قَالَ عَذَابِی أُصِیبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ ? وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ ? فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِنَا یُؤْمِنُونَ (156)

و برای ما، در این دنیا و سرای دیگر، نیکی مقرّر فرما؛ چه اینکه ما به سوی تو بازگشت کرده‌ایم! «(خداوند در برابر این تقاضا، به موسی) گفت:» مجازاتم را به هر کس بخواهم می‌رسانم؛ و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات را بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرّر خواهم داشت! (156)

 وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ کَأَنْ لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ یَتَعَارَفُونَ بَیْنَهُمْ ? قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ (45)

(به یاد آور) روزی را که (خداوند) آنها را جمع (و محشور) می‌سازد؛ آنچنان که (احساس می‌کنند) گویی جز ساعتی از روز، (در دنیا) توقّف نکردند؛ به آن مقدار که یکدیگر را (ببینند و) بشناسند! مسلّماً آنها که لقای خداوند (و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند و هدایت نیافتند! (45)

واژگان :

هدنا : به حق باز گشتیم

اصیب : می رسانم

وسعت : فرا گرفت

لبث : نماندن ، درنگ نکردن

مهتدی : هدایت یافته

واژه نوشتن در این آیات به معنای وجوب است که در بسیاری از آیات دیگر خداوند از این واژه نوشتن ( کتب ) استفاده نموده و این نوشتن و امری را دایر کردن فقط از ناحیه خداوند صورت می پذیرد برای روشن شدن مطلب در سوره بقره برای نشان دادن وجوب روزه می فرماید که نوشته شد بر شما روزه ( کتب علیکم الصیام ) پس هیچ نوشتن و امری از ناحیه  بنده و انسان اتفاق نمی افتد ، چون ما قادر نیستیم و نمیتوانیم برای خداوند تعیین تکلیف کنیم و این تسلیم بودن در برابر فرامین خداوند نشانه میزان ایمان و بستگی به باور انسانها ,و میزان هدایتی که از جانب خدا نصیبشان شده است  دارد تا بدانند که رحمت خدا چگونه در دو عالم شامل حال آنان شده است ، زیرا رحمت خدا در همه شئونات زندگی بشرو در همه ادوار زندگی او اعم از دنیا و آخرت جاری و ساری است و شامل حال همه بندگان خداوند هست و این نیز از الطاف  بزرگ خداوندگاری است .

اما باید بدانیم که عذاب او با انتخاب ما هست و مقید شدن به عذاب خداوندی از این جهت است که افراد خود انتخاب کننده هستند نه خداوند و این ( اختیار با معنا ) برای انسان هم حامل پاداش خداوندی است و هم شامل عذاب او تا اختیار انسان معنای واقعی خویش را بیابد و براین اساس انتخاب است که تقوا پیشه کردن و زکات مال و هر آنچه متعلق به انسان است دادن انسان را بیشتر لایق رحمت خاصه خداوندی قرار داده و خطاب به این چنین انسانهایی بعنوان ( مومنین) نیز لطف اوست در شرایطی که این دنیا با توجه به قیاس با آخرت به اندازه یک چشم بهم زدن نیز نمی ماند آنگاه جایگزین آخرتی می شود که ( جاودانگی ) زیبا ترین صفت آن می باشد .

و در واقع این کوتاهی دنیا و نا ماندگاری آن زمانی رخ نشان میدهد که به تعبیر قرآن در حد یک ملاقات و یا یک دیدار گذرا و کوتاه معنا و مفهوم زمان را برای ما از حقایق جهان هستی قابل درک میگرداند و بسیار روشنگر خواهد بود زمانی که کاربرد آن در اندازه هدایت انسان به شناخت صاحب قدرت مشخص و معین گشته و اندازه آن قابل لمس باشد . 

از ویژگی این انسان همین قدر بس که میتواند در این فاصله زیست کوتاه در این جهان هستی هزاران بار بیشتر و با ارزش تر از این دنیا را برای خود خریده و کنار بگذارد تا زمانی که حقیقت این جهان هستی برای او روشن شود و اون زمانی است که انسان قابلیت جاودانه زیستن را یافته است .

عجیب تر این است که اصرار ورزیدن به گناه طبق آیات لیاقت ، یافتن هدایت را از انسان صلب می کند و باز هم عجیب تر اینکه هدایت یافتن هر کسی بسته به لیاقت ذاتی خود اوست ، و این لیاقت زمانی از اسنان صلب می شود که خود او اصرار به گناه ورزیدن داشته باشد و در نهایت بازنده کلیه سرمایه های انسانی خویش در روز قیامت خود اوست که با انکار لقاء و دیدار خداوند خواهد بود و این نعمت صلب شده از او عذابی خواهد شد برای بشر در قالب جاودانه آن .

ودر پایان جز او هیچ موجودیتی شایسته اندازه گیری میزانهای انسانی  نیست ،  همان وجودی که انکار دیدارش در روز قیامت مساوی است با از دست دادن همه سرمایه های خویش ، در بحث آخرت چون شامل زیستن جاودانه انسان هست و این انسان با همه نشانه های دنیایی در آخرت حضور پیدا می کند ، لذا بنظر می رسد که در آن زندگی جاوید نیز باید از لطف او محروم نبود و یکی از الطاف خدا نیز هدایت اوست و امیدواربودن  به هدایت او حتی در آخرتی که به تعبیری همه چیزش روشن میشود هم چشم امید انسان را به رحمت او خواهد دوخت انشالله .