نکات برجسته این سوره را می توان به این شرح برشمرد:

1)در رابطه با قسم به زمان تعابیر مختلفی ذکر شده است و هر کدام از مفسرین خود به گونه ای آن را تعبیر نموده اند عده ای منظور از عصر را همین زمان در نظر گرفته اند و معتقدند خداوند به همین زمان قسم یاد کرده عده ای دیگر منظور از عصر را حضرت صاحب الزمان دانسته اند و در ادامه معتقدند هر کس این زمان را از دست بدهد در خسران است و مراد از آدمی به طور کلی می باشد حتی در دیدگاه اول نیز این نکته وجود دارد که هر که زمان را از دست بدهد به خسران و نابودی می رسد بهر حال باید گفت زمان به راستی طلاست و نباید آن را از دست بدهیم وگرنه به زیان و خسران خواهیم رسید

2 ) عده ای دیگر از مفسرین در مورد آیه اول معتقدند که همیشه به دنبال ذکر سوگند زیان صورت می گیرد چراکه انسان معمولا سوگند هایش را بدون آگاهی از عواقب آن ذکر می کند و چون به دنبال بستن هر عهدی وظیفه ای ایجاد می شود لذا انسان معمولا به دلیل عدم آگاهی به خسران و زیان می رسد.

3) لذا تنها کسانی به این زیان نمی رسند که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند و در این مسیر یکدیگر را به رعایت حق و صبر سفارش نمایند .

4) نکته مهمی که در این آیه به چشم می خورد این است که خداوند ابتدا انسان را به حق و سپس به صبر سفارش نموده است و باید دانست ما به صبر نمی رسیم مگر زمانی که حق را رعایت نماییم البته حق دامنهای بس وسیع دارد که از عهده ما خارج است و تنها به ذکر همین نکته باید پرداخت که برای رسیدن به صبر از حق باید گذر نمود و رسیدن به صبر بدون رعایت عدالت و حق هیچ فایده ای ندارد و شاید بتوان گفت این آن صبری است که ارزشمند است چرا که تو با رعایت عدالت است که می توانی به صبرجمیل برسی

به این امید که بتوانیم به صبر واقعی که همانا رضای خداوند منان است برسیم.