بسم الله الرحمن الرحیم

    سوره رعد آیه 19

آیا مسلمانی که به یقین می داند که این قرآن به حق از جانب خدا بر تو نازل  شده است (( و از آن کسب علم و حکمت و سعادت می کند )) مقامش نزد حق با کافر نابینای جاهل یکی است ( هرگز یکسان نیست ) تنها عاقلان متذکر این حقیقت اند

واژگان آیه ::

   کافر : پوشاننده ، نا گرونده ، بیدین ، نا سپاس

    جا هل : نادان ، بی سواد ، نابخرد

    نابینا : کور ، کسی که چشمش نمی بیند

    نادان : بی سواد ، بی عقل ، جاهل

    نابخرد : بی خرد ، بی عقل ، جاهل

    اعمی : کور ، نا بینا ، جایی که  شخصی در آن گم شود و راه به جایی نبرد

    عاقل : دانا ، هوشیار ، زیرک ، خردمند

    حکمت : علم به حقایق اشیاء ، دانایی ، دانش ، شناخت بر ترین چیزها به برترین دانشها ، سخن استوار

    ذکر : یاد کردن ،  بر زبان راندن ، آورازه ، ثناء ، دعا ، نماز ، ورد

     علم : درک کردن حقیقت چیزی ، دریافت ، شناخت ، دانش

در آیه مذکور علم با یقین هم معنا شده است زیرا که علم اکتسابی با فطرت انسان محک خورده و عجین می باشد این علم و فطرت ، دانایی و رستگاری را به همراه دارد که این میراث  گرانبهای شریف بنام علم در باور نبوت بر انسان تجلی می کند  آْنجایی که به پیامبر می فرماید مسلمانی که به یقین می داند که این قرآن از جانب خدا بر تو نازل شده است مقامش نزد حق چگونه است ، در نزول وحی بر پیامبر اکرم ( ص) این آیه معنا دارد زیرا که می دانیم نزول وحی در پیامبران دیگر نیز و جود داشته اما خاتمیت پیامبر بر آنچه هست مهر تایید خویش را می زند .

در چنین شرایطی است قرآن  حق نزولش بر پیامبر اکرم بوده و از همین مجرا است که می توان به علم ، حکمت و سعادت رسید در تقابل این باور ، انکاری است به حقانیت قرآن و جاهلیت و نابینایی (( اعمی )) این دو عقیده هرگز با هم یکسان نیستند و دائم در تناقض با یکدیگر بسر می برند .

و جزای کافر ، نابینایی است که خداوند به آنان می دهد و مهر بر قلب آنها میزند که چشم سر آنان نیز دچار این نابینایی می گردد بطوریکه هیچ یک از آیات خداوندرا در این جهان نمی بینند اینهم اجر کسانی است روشنی نزول قرآن را بر جان پاک پاک پیامبر درک نمی کنند .

واژه ها را با معنای آن خوب نگاه کنیم و تجزیه و تحلیل نماییم و تمام خطوط ارتباطی واژه و معنا را درک خواهیم کرد این مفاهیم که به ذهن متبادر میگردد مفاهیم بلند علم است ، که هر کس صاحب این علم باشد به پیامبران نزدیک تر است و عهد خداوند نیز به عالمان سزاوار تره ، زیرا علم مانند رحمت خدایی است که بی انتهاست و ظرفی برای پر شدن ندارد و مانند هوا همه جا جاری می باشد .

کافیست این رحمت خدایی رو بشناسیم تا جانمان با نسیم خوش علم به اهتزاز در آید که اگر جان هر انسانی با علم راستین آبدیده گردد به حق آن انسان ذارای زندگی جاودانه خواهد شد