به نام خدا

وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِن کَانَ کَبُرَ عَلَیْکُم مَّقَامِی وَتَذْکِیرِی بِآیَاتِ اللّهِ فَعَلَى اللّهِ تَوَکَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَکُمْ وَشُرَکَاءکُمْ ثُمَّ لاَ یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَیَّ وَلاَ تُنظِرُونِ 71 یونس

خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه که به قوم خود گفت اى قوم من اگر ماندن من [در میان شما] و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است [بدانید که من] بر خدا توکل کرده‏ام پس [در] کارتان با شریکان خود همداستان شوید تا کارتان بر شما ملتبس ننماید سپس در باره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید 71 یونس

کَبُرَ : مطلب بزرگ وناگوار آمد ، کار برایش سخت بود .

نباء :  خبر بزرگ

در این آیه  آمده که حضرت نوح پس از سالها تبلیغ رسالت و نا امیدی از ایمان اکثر افراد قوم ،به یک نوع مبارزه طلبی می پردازد ،‏ و می فرماید من به خداوند توکل می کنم ، وشما به شریکان خدا هر چه می خواهد باشد حتی اگر همه دنیا را شریک قرار دهید ،‏ اگر همه دنیا را یک طرف قرار دهید برای من توکل به خداوند کافی است ،‏ این تعریف ساده ایی است از توکل و یقین قلبی که انبیاء و اولیا صاحب آن بودند ، حضرت نوح (ع) به خدای قادر هستی ایمان داشت و برای مشرکان هستی محل اغو و فریب گشته بود .

خبر :‏ (نباء)

خبر همواره از نظر کذب و صدق اون مورد اهمیت واقع میشود اگر خبر از پیامبری ،کسی که مطیع امر خداست داده شود یک خبر صدق و مهم است و به آن ( نباء ) نیز می گویند حتی اگر این خبر عذاب و بلای آسمانی نیز باشد که در جای خودش خبری مهم است چون از طرف خداوند است باز هم خبر صدق است .

اما باید بدانیم که کذب و صدق خبر در ذات خبر نیست زیرا خبر همواره صدق است چون از جانب خداست این خبر صادق که از ناحیه خداوند است چگونه به کذب و صدق نبدیل میشود ؟ این امر فقط توسط ما صورت می گیرد  یعنی وقتی شما خبر صدق را می شنوید با درونی سالم اگر بر خورد داشته باشید خبر سالم میماند و به جامعه میرسد مانند خبری که پیامبران به جامعه منتقل میکنند واز طرف با درونی نا سالم معلوم است که چه بر سر خبر میاید لذا هر چه در جهت خود سازی حرکت کنیم به همان اندازه از قرآن استفاده میکنیم و آیا بنظر شما وقتی انسانی متوکل میشود و خدا امورات آن شخص رو به عهده میگیرد ایا خبر های قرآن به او شفاف تر و واضح تر نمیرسد ؟ اینجاست که اهمیت توکل بر خدا مشهود میشود و اگر میخواهیم ناقل پیام قرآن باشیم حداقل به دوستان خویش باید متوکل خوبی باشیم

حضور پیامبران در میان  قوم یک خبر است ، تنها یک خبر ، نه امر ، نه اصرار ،‏ نه ... اما چرا در برابر این خبر که برای همه یکسان است عده ایی مومن می شوند و عده ایی کافر ؟ منبع یکی است ... انسانها در برابر خبر واحد عکس العملهای متفاوت دارند و این نیست مگر میزان ایمان و اعتقاد قلبی واستفاده از قدرت عقل که بستگی دارد به سیر گذشته زندگی (‏علم آموزی و ایمان و ...) .

نکته : بین تکبر و توکل هیچ نقطه اشتراکی نیست ، اگر کبر بر وجود کسی مستولی گردد توکل رخت می بندد چون متوکل به نیروی لایزالی  ایمان دارد که در برابرش هیچ نیرویی بزرگ نیست ولی متکبر خود را نیروی موثر هستی می داند و در برابر  هر قدرتی سرکشی می کند ( یعنی منیت ) .

مثل شیطان ، مثل انسان ...

بسم الله الرحمن الرحیم

وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

اگر به صلح گراییدند تو [نیز] بدان گراى و بر خدا توکل نما که او شنواى داناست

وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ

اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را خلق کرده قطعا خواهند گفتخدا بگو [هان] چه تصور مىکنید اگر خدا بخواهد صدمهاى به من برساند آیا آنچه را به جاى خدا مىخوانید مىتوانند صدمه او را برطرف کنند یا اگر او رحمتى براى من اراده کند آیا آنها مىتوانند رحمتش را بازدارند بگو خدا مرا بس است اهل توکل تنها بر او توکل مىکنند                     زمر 38

بسم الله الرّحمن الرّحیم