به نام خدا

در پاسخ به این پرسش که اول بار خلقت هستی بر چه پایه ای صور ت گرفته واز چه بوجود امده بحث ها ونظریه های فراوانی بیان شده است اما آنچه خداوند در این رابطه در قران مجید بیان فرموده است اشاره به سوره انبیا آیه 30 است که می فرمایند

 ((آسمان وزمین بسته بود ما آنها را بشکافتیم واز آب هر چیز را زنده گردانیدیم ...))

در تفسیر این آیه عده ای بیان می کنند منظور خداوند همان احتیاج موجودات به آب است که بدون این مایع همه آنها نابود می شوند ولی اگر این بحث را در رابطه با آیه فوق قبول کنیم به این معنا خواهیم رسید که موجوداتی وجود داشته و واین موجودات برای زنده ماندن و ادامه حیات نیازمند آب بودند .در واقع خلقت بوده ونیاز به آب به وجود آمده است .

اما اشاره مستقیم این آیه به این نکته است که خلقتی که نبوده از آب بوجود امده است ،پس می تواتن گفت ابتدای خلقت بر خلقت آب بوده است سپس از این آب موجودات دیگر بوجود امده است ،آب دارای ویژگی زایش است به علاوه آب قابلیت تبدیل به جماد وحیوان وانسان وگاز را دارد (همان گونه که الان نیز می بینیم آب قابلیت تبدیل به جامد وبخار را دارد).

پس ابتدای هستی اراده خداوند بر خلق موجود کاملی قرار گرفت که دیگر موجودات از ان خلق شوند واین هستی کامل آب بود که توان ایجاد وزنده کردن هر چیز را داراست .خداوند دراین آیه اشاره فرمودند (هر چیز) را از آب آفریدیم اما در آیات دیگر به خلقت این چیزها اشاره مستقیم دارند

آیه 65 سوره نور

در ایه فوق خداوند خلقت حیوانات را از آب می داند ،این به این معنا نیست که حیوانات در ادامه خلقت به آب نیاز دارند که اگر این را بپذیریم یعنی حیوان وجود داشته ...که با اشاره مستقیم خداوند این فرض باطل است .

اگر هم فرض شود معنی این آیه اشاره به آب نطفه حیوان است بنابراین این حیوان پدر ومادری داشته که از آب نطفه او خلق شده است در صورتی که خداوند در این آیه مستقیما اشاره می کنند که حیات حیوان از آب است.

در آیه 54 سوره فرقان خداوند به خلقت انسان از آب اشاره می کند ، در این آیه هم اگر غرض خلقت انسان از آب نطفه بود باید وجود پدر ومادر را برای انسان قبول کنیم در صورتی که خداوند به پیدایش ابتدای خلقت انسان از آب اشاره داشته است .

آیه 8 سوره سجده

در این آیه خداوند اشاره می فرمایند سلاله انسان از آب است .

باید در اینجا به نکته ایی توجه کرد وقتی چیزی از چیز دیگر بوجود می آید طبق آنچه علمای معاصر به ان رسیده اند چیز جدید در خود صفات بوجود آورنده خود را دارد بنابراین اگر بپذیریم همه چیز از آب بوجود آمده همه موجودات در درون خود باید برخی ویژگی آب را همراه داشته باشند پس حرف عبثی نیست اگر بگوییم همه عالم بر آب است ، وخداوند وقتی در سوره هود آیه 7 اشاره می فرمایند که عرش بر آب است  منظور شاید این باشد ووقتی در آیه 7 سوره سجده خداوند خلقت انسان را از خاک می داند مغایرتی با خلق آن از آب ندارد چرا که خاک نیز صفات آب را در خود دارد .

به نام خدا

هدایت آب

هدایت بردو  نوع است هدایت تشریعی که مختص انسانها است وهدایت تکوینی که مختص موجودات دیگر است

در هدایت آب ما بر هدایت تکوینی آب نظر داریم .د ر تعریف هدایت تکوینی گویند :همه موجودات ره به سوی کمال خود دارند که به این هدایت تکوینی گویند .همه موجودات رو به هدفی ره می سپارند وآب به سبب مخلوق بودن نیازمند بهره داشتن از هدایت تکوینی است .

اما هدایت تکوینی آب چیست ؟

واین هدایت به کدامین سمت خواهد رفت ؟

سوال اینجاست آن چیزی که باعث رسیدن هر موجودبه کمال  می شود چیست مثلا هدایت تکوینی دانه سیب تبدیل شدن به نهال ودرخت سیب است حالا این تبدیل چگونه صورت می گیرد چرا یک دانه سیب تبدیل به پرتغال نمی شود چه چیزی درون این دانه سیب وجود دارد که او را هدایت می کند ؟زیست شناسان اعتقاد دارند این عامل ژن است یعنی هدایت تکوینی سیب بر اساس ژن های موجود در سیب انجام می گیرد یا الگوی  طبیعی موجود در دانه سیب اما سوال اینجاست جمادات بر حسب چه نیرویی به سوی کمال خود می روند آنها که فاقد ژن هستند . مثلا سنگ یا آب .

با اشاره به آیات بسیاری در قران که همه مو جودات تسبیح ودربعد  کاملتر سجده پروردگار را انجام می دهند این سجده یا تسبیح در چه شرایطی صورت می گیرد ؟مگر یک موجود بی شعور وبی عقل توانایی فهم تسبیح وعظمت پروردگار را متوجه می شود ؟چرا نمی توانیم باور کنیم که همه موجودات دارای شعور یا عقلی هستند که متوجه فرامین ،عظمت پروردگار می شوند اگر آب فاقد شعور بود  در فرمانبرداری از خداوند آیا می توانست به آنی به دونیم شود یا آب می توانست بی شعور فرمانبرداری به خون تبدیل شود ؟

هدایت تکوینی نیز بر اساس شعوری در موجودات رخ می دهد .دست پروردگار برای هدایت این موجودات نقشی آماده ساخته که با استفاده از آن انان به این مهم دست پیدا می کنند .می بینیم که مولانا در شعر خود به این مهم اشاره می کند که همه موجوات دارای سخنوری وشعور هستند و از انسانها به دلایلی پوشیده هستند چنان که حضرت سلیمان قادر به فهم زبان حیوانات بود بنابراین دور از عقل نیست اگر موجودات دیگر را درمراتبی دارای عقل وشعور بدانیم که آب هم جز آن دسته از موجودات است .

آب به عنوان یکی از کاملترین موجودات ره به سوی کمال می سپارد در رفتن به کمال فرمانبردار حق است گاه سبب طهارت وزندگی می شود گاه سبب هلاکت و این نیست جز کمال تسلیم وفرمانبرداری در درگاه خداوند قادر .

حال سوال اینجاست ،

شعوری که باعث هدایت آب می شود چیست ؟

با سلام و عرض ادب

تمامی پدیده های هستی و به قولی این آیات و نشانه های یافتن، همواره مدیری مدبر را تداعی نموده که فکر را متوجه خود می سازد .

اقرار به وحدانیت التزام عقلی است و به نظر می رسد که همه کفار و مشرکین بی شعور نیستند آنچنان که تصور می کنیم و هم اینکه پدیده ها دارای ارزشهای متفاوتی هستند،پس منکرین نیز از نوعی شعور بر خورددار هستند .

و الا برای هیچ پدیده بی شعوری تکلیفی نیست و یا خداوند تکلیفی به فرا خور حال پدیده ها قرار داده است .

تکالیف انسانی یا بهشت و لقاء پروردگار را به ارمغان می آورد و یا جهنم را می نمایاند و انجام این تکالیف را خداوند در انسان به اختیار او قرار داده تا هدیه بهشت و یا وعده جهنم را برای خود کسب نماید .

آیه مورد نظرمان سوره عنکبوت آیه 63 می باشد .

و لئن سالتهم من نزٌل من السماء مآء فاحیابه الارض من بعد موتها لیقولٌن اللٌه قل الحمد لٌله بل اکثرهم لا یعقلون

چند نکته بسیار با اهمیت در آیه مذکور وجود دارد و بعضی از مطالب را هم استنباطی بیان خواهیم کرد .

1- گفتگوی خداست با پیامبر(ص) و طرح سئوال نمودن از طریق رسول گرامی اسلام

2- اقرار به وحدانیت و توجه به آفرینش برای دریافتن

3- احیای زمین بعد از مردن و اشاره به تکرار زنده شدن

4- توجه به رویش در جهان هستی و نو به نو شدن

5- تعقل نکردن که متفاوت از شعور است و نمی گوید که همه کسانی که منکر هستند نمی فهمند بلکه میفرماید اکثرا اینگونه هستند و به نظر می رسد منافع هر انسانی در هر زمینه باعث تعقل نکردن می گردد .

6- تعقل و تدبر میزانی است برای جدایی حق از باطل و چون خداوند بزرگ عقل مطلق است پس عادل است و عدل را شیعه که یکی از صفات خداوندی است بعنوان یک اصل از اصول پذیرفته است .

باید توجه داشته باشیم که انسان عاقل پراکنده گویی نمی کند و برای خود بت تراشی نمی نماید تا به دست آفریده های خویش سجده نماید و یا سر تسلیم فرود آورد این ضعف را خداوند به زیبایی از ما در آیه مذکور اقرار گرفته است .

شعوری که قادر مطلق بر جهان هستی دارد و هم چنین باعث هدایت آب می شود از تعقل نشات می گیرد و شناخته می شود پس آب ریشه در تعقل دارد ولی از جنس تعقل نیست ، اگر ادعای نزدیکی پروردگار را به خودمان از رگ گردن مورد مداقه قرار دهیم قوت این ادعا به خوبی برایمان روشن می گردد .

دقت در آیه : توحید ،عدل و معاد سه اصل از اصول را مورد توجه قرار داده که با اشاره به آب به اثبات می رساند که این نشان از خصوصیت ویژه آب دارد .

و اما استنباط ما

اثبات اصول و حقایق دین از پدیده ها بخصوص پدیده آب بیانگر اهمیت موضوع هست .

مسلم است که هدایت در تشریع اولویت بر تکوین دارد زیرا نوع شعوری را که پدیده ها در تکوین خود دارند با هم متفاوت است.

تکرار در اقرار که در قالب نماز تجلی می کند بیانگر این موضوع است که چرا همه چیز بستگی به پذیرش این نماز دارد ختی توحید انسان .

تکرار اعمال در ما دیو خفته نفس را در بستر بدی بر بیداری و نور دعوت می نماید .

و اما آب در جریان همیشگی خویش بر هستی رویش و دگرگون شدن، دگر گون زیستن ، دگر گون دیدن ، و از نو رستن را می آموزد  و این همه درایت در پدیده ای است که بر اساس ولایت تکوینی حرکت می نماید و این یعنی رشد و بقا .

آب در ذات خود مانند سواری است که در همه هستی در جریان است و شناخته نشدن جایگاه آب شاید به دلیل سیال بودن و تغییر شکل دادن و در جریان بودن آن است .

به تعبیری وظایف پروردگار را پدیده های جهان نشان میدهند از این رو هست که آیه و نشانه هستند و در این جریان آب هر قسمت از زمین را با قسمتهای دیگر آشنا می گرداند و این نوعی شناخت ایجاد می کند .

 از دیگر صفات آب کثرت آن است در جهان بطوری که چهار پنجم کره زمین را آب فرا گرفته است که  بیانگر این است که خداوند از کثرت وجود خفی پیدا کرده است .

در پایان معجز گویی خدا با این همه مطلب در یک آیه و درک کعجزه بودن این کتاب آسمانی از اهم ویژگیهای این آیه شریفه می باشد