بسم الله الرحمن الرحیم

        باز هم فرمان مستقیم خدا بر صبر

آیات 33 تا 35 سوره انعام

آیه 33    ما میدانیم که کافران در تکذیب تو سخنانی می گویند که تو را افسرده و غمگین می سازد ( دل شاد دار ) که آن ستمکاران نه تنها تو را بلکه همه آیات و رسولان خدا را انکار می کنند .

آیه 34   چقدر پیامبران پیش از تو را هم تکذیب کردند آنها با همه امیدهای منکران صبر و تحمل کردند تا آنگاه که یاری ما شامل حال آنها شد هیچکسی کلمات خدا را تغییر نتواند داد و اخبار پیامبران پیش (( که چه ستم ها به آنها کردند )) به تو رسید .

آیه 35    ای پیامبر چنانکه افکار و اعتراض آنها تو را سخت می آید اگر توانی نقبی در زمین بساز یا نردبانی بر آسمان بر فراز تا آیتی یا نشانه ای بر آنان بیاوری ، اگر خدا میخواست همه را یک جا هدایت می کرد پس تو البته از آن جاهلان نباش .

اما مسائلی را که میشود بر داشت کردعبارتند از :

1- باز گویی و یاد آوری سر نوشت  پیامبران گذشته از اهم تذکراتی است که داده میشود بیان این تذکر را با غلبه بر اثر مرور زمان با اشکال گونا گون ودر طول تاریخ بشریت شاهد هستیم می فرماید این یاد آوری غفلت را از مامی گیرد و نفع آن در تکرار است که دلخوش بودن به تجربه کردن نباید با عث غفلت شود ما همیشه اشتباه تجربه دیگران را تجزیه می کنیم چرا ؟! این نشان دهنده این است که مراقبت از نفس مداومت را طلبد می نماید  و نباید از تکرار خسته شد .

2- برای تکذیب پیامبر چند واژه بیشتر نیاز ندارد اما تاثیرات روانی این تکذیب انسان را دچار بیماری می کند که تنها و تنها صبر چاره ساز این بیماری است لذابه صبر باید به چشم دارویی شفا بخش نگریست که افسردگی های انسان را می زداید .

3- اگر شیرینی وعده پیروزی خداوند و صدق گفتار او نبود ، حلاوت صبر، تحمل کذب کافران را مشکل می کرد و با تعاریف قرآنی شاید هم غیر قابل تحمل می نمودفقط وعده نصرت خداست که صدق این وعده را  در تحمل مقدور می سازد .

4- قوت قلب دادن به پیامبر با موضوع غیر قابل تغییر بودن کلام خدا و توجه به این معنا که یگانه حافظ این کتاب فقط اوست و مرور زمان بعد از نزول قرآن بزرگترین شاهد این مطلب می باشد که در تمام این دوران حتی کوچکترین اعرابی از طرف کینه توزان به دین و دیانت و زبان قرآن و پیامبران اتفاق نیافتاده است .

لحن آیه بعدی چنان مبهوت کننده است که ظاهرا پیامبر را نیز دل آزرده کرده است که خداوند با نهیبی بلند بر پیامبر میفرماید نقبی در زمین بزن و یا نردبانی به آسمان بساز که اتمام حجتی باشد بر کافران برای تکذیب نکردن و  در ادامه می فرماید اگر خدا می خواست همه را یک جا هدایت می کرد پس تو از آن جاهلان مباش .

وقتی خداوند با پیامبر مکرم اسلام این چنین بی پروا صحبت می کند جای تعمق و تدبر برای ماست که چه اندازه در معرض خطر هستیم .

خدایا به نورانیت قرآن وجود ما را به برکت قرآن نورانی بفرما

به نام خدا

صبر شرط امامت

آیه 24 سوره سجده

وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ (24)

وبرخی از آن بنی اسرائیل را امام و پیشوایانی که خلق را به امر ما هدایت کنند قرار دادیم برای آنکه در راه حق صبر کردند ودر آیات ما مقام یقین یافتند .

آیه فوق تاییدی است محکم بردیگر  آیات صبر، آیاتی که خداوند در ان بر سختی دین اشاره کردند ، ایاتی که بر سختی تربیت اشاره کرده اند وآیاتی که به مقام والای صبر واجر عظیم آن تاکید می کنند .

مقام پیشوا بودن مقام والا ومهمی است که به همه داده نخواهد شد ، رسیدن به این مرحله والا نیازمند مراحل بس مهم و والایی است که در آیه فوق به یکی از مهمترین دلایل آن ومهمترین دلیل ان اشاره شده ( صبر داشتن ) اما چه صبری ؟ در آیه قبلی اشاره داشتیم تنها صبری ارزشمند است که بر فرمان خدا صورت گیرد چیزی که این آیه به آن تاکید دوباره دارد ، (... برای آنکه در راه حق صبر کردند ) .

ایه فوق تاکیدی است بر سخت بودن استوار ماندن بر حق ، چون صبر کردند به این مقام والا رسیدند ...

مسئولیت مهم هدایت تنها بر عهده افراد ویژه ایی است که در راه حق صبر کردند ونتیجه این صبر رسیدن به مرحله یقین است ، پس سلسله مراتب رسیدن به پیشوایی انسانها به بیان قرآن به شیوه زیر است

1-ایمان به خداوند وحقانیت آن ( زیرا تا انسان به چیزی اعتقاد قلبی نداشته باشد نمی تواند مبلغ آن باشد ).

2- صبر بر حق ( دین ، فرمان خدا )

3- رسیدن به مرحله یقین (مرحله یقین یعنی درونی شدن  چیزهایی که باور داریم ، بسیاری از ما  مطلبی را می دانیم  ولی چون برای ما یقینی نشده در مرحله عمل ودفاع  از آن  مقید نمی مانیم ولی وقتی چیزی درونی شد وبه یقین رسید مانند حضرت ابراهیم بی هیچ واهمه ایی در دل آتش خواهیم رفت )

مطلب مهم دیگر این است که صبر ویقین لازم و ملزم هم هستند وبی وجود هم اثر بخشی لازم را نخواهند داشت ، تا یقین نباشد انگیزه ایی برای صبر باقی نخواهد ماند وتا صبر بر حق وفرمان الهی نباشد هدیه زیبای یقین  داده نخواهد شد ودر پس این دو گوهر ارزشمند، انسان به مقام شایسته پیشوایی می رسد که علاوه بر مسئولیت زیاد خود یک نوع پاداش از سوی خداوند محسوب می شود ، هر چه مسئولیت عظیمتر اجر آن بالاتر وبزرگتر ( به شرط انجام شایسته مسئولیت ).

امامت هم مسئولیت است و هم اجر مقام عالیه صبر بر بندگان برگزیده واهل یقین پروردگار ...

بسم الله الرحمن الرحیم

           سوره نحل آیه 127

برای رضای خدا بر رنج تربیت امت صبر و تحمل کن و بر آنها که ترک کفر و عناد نمی کنند غمگین مباش و از مکر و حیله آنان دلتنگ مشو که خداوند ازمکر و دشمنی خلق تو را محفوظ میدارد . 

مواردی از صبر را بر شمردیم که به اختصار می آوریم .

1- صبر بر درخواست عذاب نکردن از طرف پیامبر برای امت 2- فرا رسیدن زمان عقوبت طولانی نیست و به چشم بهم زدنی خواهد رسید 3- برای بار رسالت باید صبر کرد که کتاب خدا منشور تبلیغی اسلام است 4- بر وجود فسق در نزد کافران و منکران باید صبر کرد 5- توصیه صبر برای همگان است نه افراد خاص 6- غفلت نکردن و مراقب بودن که غفلت باعث از دست رفتن صبر می شود 7- تکذیب رسالت پیامبر با چند واژه و برای سختی تحمل این تکذیب صبر باید پیشه کرد 8- برای رسیدن وعده نصرت خداوند باید صبر کرد 9- هیچکس را توان تغییر اعرابی ازقرآن نیست و بر این باید صبر کرد ،  تا به این مرحله  این نکات را بیان کردیم .

اما در این آیه متذکر می شویم :

تربیت دارای رنج و مشقت بسیاری است و شاید هم ناگوار ترین آن مشقتها و این اذیت و آزار بیشتر از آن کسی است که رسالت تربیت بر دوش اوست و الا انسانهایی که تعهد حتی به خودشان را به فراموشی سپرده اند تربیت پذیری آنان برای تربیت بسیار سخت است و بر همین منوال است که فرموده (( و لا تحزن علیهم )) محزون و دلتنگ مشو برای آنان اینها نشاندهنده این است که جایگاه صبر جایگاهی ویژه باید باشد .

چون نقاط منفی دو عقوبت و تاثیر  در پی دارد 1- تاثیرات بیرونی که تاثیرات اجتماعی را بهم میزند  2- تاثیرات درونی است که روانی نا پاک و بیمار برای انسان ساخته که در دراز مدت تاثیرات بیرونی ناشی از تاثیرات درونی خواهد بود .

با توجه به مطالبی که گفته شد روشن است تاکید آیه ، اول بر این است (( واصبر )) صبر کن و (( ما صبرک الا بالله )) و با ادات حصر فقط این را بیان نموده است که این صبر باید برای خداوند باشد و لا غیر چون اگر صبر برای غیر خدا باشد و تنها صبر را در شکل عالی آن برای رفع مظالم اجتماعی انجام بدهیم به سر انجام خوبی نخواهیم رسید .

پس صبرباید فقط ( مخصوص ) خداوند باشد تا به بار بنشیند پس مسلما کسانی که گوش شنوا ندارند و ترک معصیت و گناه نمی کنند باعث رنجش بسیار میشوند .

زیرا ، هم اعمال خودشان زشت است و هم باعث اذیت مومنین می شوند در این مورد است که صبر را فقط به کمک خدا و توفیق او می توان تحمل کرد .

و خداوند وعده داده است به پیامبر در این آیه که هم تو را از مکر و حیله دشمنان و مردم آگاه میکنم و هم  دین تو را محفوظ نگاه میدارم .

این پاداش صبری است که خداوند وعده داده است و چه پاداش نیکو و پسندیده ای است بر مومنان

موفق باشید و سربلند