به نام خدا

اخلاص بازدارنده از فحشاء

وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ کَذَلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ ?24? یوسف

و در حقیقت [آن زن] آهنگ وى کرد و [یوسف نیز] اگر برهان پروردگارش را ندیده بود آهنگ او مى‏کرد چنین [کردیم] تا بدى و زشتکارى را از او بازگردانیم چرا که او از بندگان مخلص ما بود (24)

فحشاء:سخن و کار بسیار زشت ... فقر

در خلقت انسان و در ذات او نیازهائی است که باید جایگاه ارضاء داشته باشد از جمله نیاز به خوردن ،اشامیدن ، میل جنسی و... بی شک این نیازها در همه انسانها وجود دارد اما سوال مهم و اساسی در این است که چرا عده ائی از انسانها قادر به کنترل خویشتن هستند و عده ائی نه ؟

یک پیام تربیتی : مگر نه این است که ادعا می کنیم ( و ثابت می کنیم ) قرآن کتابی است که هیچ چیز در آن فرو گذارده نشده ؟‏حال در جامعه امروز که همه پدر و مادرها نگران سوء و فحشاء فرزندان خود هستند چه باید کرد ؟ چگونه است که خداوند انسانی با همه نیازهای انسانی را از سوء و فحشاء حفظ می کند ؟کَذَلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ ، بی هیچ شکی اشاره مستقیم قران در این ایه به این مهم است که ما او را نگاه داشتیم ، چه کنیم تا خداوند در هنگام عمل زشت یا گفتار زشت نگهدار ما باشد ؟

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ : رسیدن به این دو مقام ،خداوند در این آیه نمی فرمایند یوسف رسول مخلصی بود بلکه می فرمایند یوسف بنده مخلصی بود ، شرط رسیدن به این مرحله ، اخلاص داشتن و بنده بودن است

این شرط راه را بر تمام بهانه ها می بندد که مثلا یوسف پیامبر بود و ... یوسف هنگامی که به این مقام رسید به عرش بندگی نائل شده بود ، بنده خدا بودن تنها راه رستن از فحشاء و منکر است و زیباترین ترکیب بندی کلمات را می توان در این آیه یافت (( بنده مخلص )) گفتیم اخلاص یعنی تهی شدن از هر چه غیر خدا است ویقین داشتن بر اینکه تنها اوست و لاغیر واین یعنی بنده و عبد بودن واینها همه یعنی اینکه وقتی به مقام بندگی رسیدی به اخلاص می رسی و هنگامی که جان از هر چه غیر اوست تهی ساختی بنده او می شوی که از ارضاء نیاز برای او می گذری .

لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ ...بنده مخلص به دیدن برهان پروردگار نائل می شود حضرت یوسف (ع) چه چیز دیده بود که باعث نگهبانی از او شد ؟‏ یقینی که در دل یوسف بود شهودی است که علی ( ع) را به درجه ائی می رساند که می فرماید خدای نادیده را ستایش نمی کنم ... این برهان در هر عبد مخلصی نمادی دارد ابراهیم ر اوارد آتش می کند و حسین (ع) را به صحرای کربلا می کشاند ...

امام صادق (ع ) در تفسیر این شهود می فرمایند چیزی که حضرت یوسف دیدند و باعث شدند بر نفس خویش لگام بزنند علم وحکمتی است که داشتند نتیجه : برای حفاظت از عمل سوء ناگزیر از تلاش در راه علم وحکمت هستیم

نتیجه : 1- برای جلوگیری از فحشاء در جامعه نیاز به راه کار عملی داریم  نه بیان مدینه فاضله غیر قابل وصول بررسی سیر زندگی حضرت یوسف (ع)عملی ترین راه را برای جلوگیری از فحشاء در جامعه به ما می آموزد (( یوسف (ع) بدون سرپرست رشد کرد ... طعم بردگی وکار را هم چشید ولی همه اینها او را به سوی فحشاء نکشاند ... بهانه ائی که بسیاری از جامعه شناسان وروانشناسان برای آلوده شدن به ان اشاره می کنند ) یکی از مهمترین راه های حفظ انسان در طول زندگی مراحل قبل از تولد انسان است مثل وضو برای نماز اگرچه وضو تنها مقدمه ائی است برای ورود به نماز ولی تا زمانی که وضو صحیح نباشد نماز قبول نمی شود ، توجه پدر و مادر به سیر امادگی برای داشتن یک فرزند ،‏از زمانی بسیار قبل تر از تولد آغا می شود اگرچه شاید با همه توجه به وضو باز در بین نماز عملی سبب باطل شدن نماز شود ولی وضو ی طهارت ،اصل شروع نماز است .

2-پاداش اخلاص وبندگی رسیدن به مقامی است که خداوند خود انسان را از فحشاء و سوء نگه می دارد

بندگی خدا یعنی اینکه عابدانه و از روی تسلیم تنها گوش به فرمان او باشیم ، گاهی فرامینی از سوی خدا رسیده که عقل مجال پی بردن به ان را ندارد ، خداوند دوست دارد گاهی تعبدی فرمان او را بپذیریم، هزار ویک دلیل عقلی جامعه شناختی و... برای زیر سوال بردن یک امر الهی یعنی سر از فرمان او باز زدن ، عبد بودن یعنی بی هیچ بهانه عقلی ... هر چه او گفت با کمال رضایت بگوئیم چشم ....

3- اخلاص نه تنها انسان را به مقام مخلصین می رساند بلکه در پایداری در این مقام کمک می کند

4-ورسیدن به مقام مخلصین انسان را به صورت نماد عملی و میزان نیکی در جامعه مطرح می سازد (عزتی که خداوند به حضرت یوسف (ع)بخشید

5-هر فحشاء‏ و منکری ظلمی است به خود که خداوند به واسطه این ظلم انسان را به عذابی بشارت می دهد که غیر قابل تحمل است ( خداوند او را هدایت نخواهد کرد)23 یوسف

بسم الله الرحمن الرحیم

آیه 32 سوره اعراف

قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللّهِ الَّتِیَ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالْطَّیِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِی لِلَّذِینَ آمَنُواْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا خَالِصَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (32)

بگو: (چه کسى زینتهاى الهى را که براى بندگان خود آفریده‏، و روزیهاى پاکیزه را حرام کرده است‏؟!) بگو: (اینها در زندگى دنیا، براى کسانى است که ایمان آورده‏اند؛ [اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند؛ ولى‏] در قیامت‏، خالص [براى مؤمنان‏] خواهد بود.) این گونه آیات [خود] را براى کسانى که آگاهند، شرح مى‏دهیم‏!  «32»

واژگان :