بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمن یَکْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121)

کسانى که کتاب [آسمانى] به آنان داده‏ایم [و] آن را چنانکه باید مى‏خوانند ایشانند که بدان ایمان دارند و[لى] کسانى که بدان کفر ورزند همانانند که زیانکارانند(121)

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمْ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ (146)

کسانى که به ایشان کتاب [آسمانى] داده‏ایم همان گونه که پسران خود را مى‏شناسند او [=محمد] را مى‏شناسند و مسلما گروهى از ایشان حقیقت را نهفته مى‏دارند و خودشان [هم] مى‏دانند (146)بقره

تِلْکَ آیَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَمَا اللّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِینَ (108)

اینها آیات خداست که آن را به حق بر تو مى‏خوانیم و خداوند هیچ ستمى بر جهانیان نمى‏خواهد (108)آل عمران

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِن قَبْلِ أَن یُقْضَى إِلَیْکَ وَحْیُهُ وَقُل رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا (114)

پس بلندمرتبه است‏خدا فرمانرواى بر حق و در [خواندن] قرآن پیش از آنکه وحى آن بر تو پایان یابد شتاب مکن و بگو پروردگارا بر دانشم بیفزاى (114) طه

قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِینَ (55)

گفتند آیا حق را براى ما آورده‏اى یا تو از شوخى‏کنندگانى (55) انبیا

وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ (54)

و تا آنان که دانش یافته‏اند بدانند که این [قرآن] حق است [و] از جانب پروردگار توست و بدان ایمان آورند و دلهایشان براى او خاضع گردد و به راستى خداوند کسانى را که ایمان آورده‏اند به سوى راهى راست راهبر است (54) حج

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)

پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)صافات

قرائت : کتاب را خواند ، به آن نظر افکند ، آن را مطالعه کرد ، چگونگی خواندن ، نحوه خواندن

تلاوت : دنبال کردن ، در پی ، به دنبال ، قرائت کردن

فاش گویم آنچه در دل مضمر است

این کتابى نیست چیزى دیگر است

چونکه در جان رفت جان دیگر شود

جان چو دیگر شد جهان دیگر شود

پاک ترین کتاب هستى

قرآن پاک ترین کتاب, از مبدا پاکى و طهارت, بر پاک ترین قلب عالم هستى, تلاوت و از لبان پاک ترین مخلوق الهى, بر عالم وجود عرضه گردید. و به همین خاطر, تنها کسانى مى توانند به این مصحف مطهر نزدیک شده, و از نور پر فیض آن بهره مند گردند که ظاهر و باطنى پاک و طاهر داشته, و از هر گونه آلودگى جسم و روح منزه باشند.

ذکر کلمه تلاوت بر شیرینی خواندن و درک از این کتاب آسمانی می افزاید تلاوت قرآن شیرینی است که با انجام آن حلاوتی عمیق در درون انسان ایجاد می شود . تلاوت علم است و قرائت دانش . تلاوت فهم عمیق قرآن است و قرائت روانخوانی قرآن . قرائت راه است و تلاوت هدف پس باید قدم در راه نهاد تا به هدف رسید . همیشه قدم گذاشتن در یک راه آسان است اما مهم رسیدن به هدف است که کار را سخت می کند . حال این سوال به ذهن می رسد که چرا حق تلاوت قرآن ایمان است و نخواندن آن کفر ؟ چرا در بسیاری از آیات ذکر شده از تلاوت یاد شده نه از قرائت . ما اکنون در زمانه ای بسر می بریم که بیشتر قاری قرآن هستیم آنهم از نوعی که خودمان خوشمان بیاید . خداوند در این آیات مکرراً به ذکر کلمه "آتینا هم "می پردازد و به زیبایی به ما می فهماند که ای مسلمین ما این کتاب را با تمام زیبائیهایش به شما عطا کردیم پس به تلاوت آن بپردازید . اگر این کتاب را درست تلاوت کنید به حقی بزرگ می رسید و آنهم این است که با حقوق خود و دیگران آشنا می شوید . آشنایی با حقوق کم دستاوردی نیست که اگر ما به حق خویش و جامعه خود آگاه بودیم به راحتی به ما ظلم نمی کردند و به راحتی قرائت های خودشان را از قرآن جایگزین قوانین کتاب آسمانیمان نمی کردند قرائت نامناسب و درک ناقص ما از قرآن سبب ایجاد شرارت های متعدد شده و شیرینی تلاوت قرآن را از ما پس گرفته و ما را به آنجا رسانده که در جایگاه کفر قرار گرفته ایم . این نکته به زیبایی بیان شده که عدم تلاوت صحیح قرآن باعث کفر می شود چرا که کافر کسی نیست جز آنکه حقیقت را می داند و می خواهد بر آن صحه بگذارد و لباسی دیگر بر آن بپوشاند و آن را همان گونه که خود می پسندد نزد دیگران جلوه دهد .

آثار تلاوت قرآن

1ـ نورانیت قلب

2 ـ زیاد شدن حافظه

3 ـ ایجاد معنویت در میان اهل منزل

4ـ سعه صدر و توسعه روزى

5 ـ قدرت و توکل در برابر ناملایمات

اینهم آثار تلاوت قرآن حال خود باید بررسی کنیم که در کدام جایگاهیم ، قاری هستیم یا تلاوت کننده ؟ علت اینکه ما هنوز بعد از سالیان طولانی نتوانسته ایم حقمان را بگیریم چیست ؟ آیا ایراد در نحوه حق خواهیمان است یا اصلا حقی برای گرفتن نداریم ؟

بسم الله الرّحمن الرّحیم

آیات بقره 71 ، بقره 147 ، اعراف 89 ، انبیاء 112 ، مومن 20 ، ق 84 ، ممتحنه 1

آیات مورد استفاده : آیات اعراف 89 و ممتحنه 1

بسم الله الرّحمن الرحیم

إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسلِهِ وَ یُرِیدُونَ أَن یُفَرِّقُوا بَینَ اللَّهِ وَ رُسلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُوا بَینَ ذَلِک سبِیلاً(150)

 کسانى که (از اهل کتاب ) به خدا و پیامبرانش کفر مى ورزند و مى خواهند میان خدا و پیامبرانش فرق گذاشته بگویند: من به خداى موسى و یا خداى عیسى ایمان دارم و به خداى محمد (صلى الله علیه وآله و سلم ) ایمان نمى آورم و مى خواهند (از پیش خود) راهى میانه داشته باشند.(150)

 أُولَئک هُمُ الْکَفِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنَا لِلْکَفِرِینَ عَذَاباً مُّهِیناً(151)

 اینان همان کافران حقیقى هستند و ما براى کافران عذابى خوار کننده آماده کرده ایم (تا کیفر استکبارشان باشد).(151)

 وَ الَّذِینَ ءَامَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسلِهِ وَ لَمْ یُفَرِّقُوا بَینَ أَحَدٍ مِّنهُمْ أُولَئک سوْف یُؤْتِیهِمْ أُجُورَهُمْ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً(152)

 (ولى ) کسانى که به خدا و رسولان او ایمان آورده و میان احدى از آنها فرق نمى گذارند پاداش آنها را خواهیم داد، خداوند آمرزنده و مهربان است .

میفرماید: ( مى خواهند میان خدا و پیامبرانش فرق گذاشته ...و مى خواهند (از پیش خود) راهى میانه داشته باشند) مى‏خواهند راهى متوسط، میان ایمان به خدا و همه رسولانش و میان کفر به خدا و همه رسولانش در پیش بگیرند یعنى به بعضى از رسولان خدا ایمان بیاورند، اما به بعضى دیگر کفر بورزند در حالیکه راه خدا یک راه است و آن راه ایمان به یکتایی او و یکتایی همه فرستادگان و پیام های اوست ...  چون رسول بدان جهت که فرستاده خدا است چیزى از خودش ندارد و اختیارى هم ندارد، پس ایمان به رسول خدا، ایمان به خدا است و کفر به او، کفر به خداوند است، واین عین کفر مطلق است (تفرقه انداختن بین خدا و رسولانش کفرحقیقى است)) (اینان همان کافران حقیقى هستند) کافر خویشتن را بردیگر انسانها وحتی بر خداوند دارای حق میداند وازآنها انتظار خدمت دارد در حالیکه کسی که حق الهی راکه بزرگترین وظیفه بندگی ماست ، درک نمیکند و نسبت به خدای خود کافر نعمت و حق نشناس است به راحتی حق بندگان خداوند را پامال میکنند ...خیانت( به حق و حقیقت و درستی) ومست غفلت و دنیا دوستی شدن از پست ترین صفات کافران است و اینها منشاء همه تاریکی ها هستند ...چنانکه در آیه میبینیم کافرچگونه به هردری میزند تا لباس پاک بندگی را بدرد و حق بندگی را بجا نیاورد...اینجا اصلا ایمانی در کار نیست و این عین کفر است ... ایمان حقیقی آنست که چه مطابق میلت بود و چه نبود آنرا بپذیری چون حق است و درست ترین راه ...و اینست ایمان آراسته به روح حق جویی و حق طلبی .

رشد و تکامل روحی انسان از روی دین داری و پرهیزگاری و تقوا و خویشتنداری است و از روی حقیقت راه به حق بردن است و اگر این رشد در کسی نمود یافت از عنایت و ارشاد حق باشد که راهنمای بندگان خالصش است. اما نشانه این رشد دربنده چیست؟آیا جز اینست که روح و تن خودرا به خدمت درگاه اودرآورد و دل بر سر محبت و معرفت به حق گذارد و در این طریق با استقامت بر عهدی که با معبودش بسته وفادار و مخلص بماند .وفراموش نکند که زخم هر کس به اندازه ایمان اوست و بار هر کس به اندازه تاب و توان اوست و هر کس قدرت و توانش بیشتر بارش سنگین تر است . 

(هر کس که راه قرآن را بجوید قرآن او را به راه حق و صدق می میراند)

 یا فاطمة الزهرا یا بنت محمد یا قرة عین الرسول یا سیدتنا و مولاتنا انا توجهنا و استشفعنا بک الى الله و قدمناک بین یدى حاجاتنا .یا وجیهة عندالله اشفعى لنا عندالله. تسلیت این ایام بر همه عاشقان